31 Ιουλ 2008
28 Ιουλ 2008
αλήθεια και ψέμα
Σ' όλη μου τη ζωή έλεγα ψέματα.
Ακόμα και τότε που έλεγα την αλήθεια.
Ποτέ δε μιλούσα για χάρη της αλήθειας.
Μιλούσα μόνο για χάρη του εαυτού μου. ...
Το πιο δύσκολο στη ζωή είναι να ζεις και να μη λες ψέματα...
και να μην πιστεύεις το ψέμα σου.
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (Οι Δαιμονισμένοι)
24 Ιουλ 2008
Tuxedomoon "No Tears"
NO TEARS
NESSUNA LACRIMA
written by Brown.Principle, Reininger
No tears from the creatures of the night
No tears
My eyes are dry
Goodbye
I feel so hollow i just don't understand
Nothings turned out like i planned
My heads exploding
My mouth is dry
I can't help it if i've forgotten how to cry
No tears from the creatures of the night
No tears
My eyes is dry
Goodbye
My eyes is dry
Goodbye
My eyes is dry
-------
17 Ιουλ 2008
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ..ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΟΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΓΛΑΣΤΡΕΣ....
ΜΗΝ ΜΟΥ ΞΕΡΑΘΟΥΝ..
16 Ιουλ 2008
14 Ιουλ 2008
13 Ιουλ 2008
διάφορες απόψεις περί μινιμαλισμού
«Μινιμαλισμός»: όρος με τον οποίο κανένας συνθέτης δεν αισθάνθηκε άνετα, παρότι κανείς δεν τον απόφυγε. Υπήρξε το πιο δημοφιλές μουσικό στιλ που εμφανίστηκε στο τελευταίο τέταρτο του 20ού αι., ένα ρεύμα που βρήκε απήχηση εξ ίσου σε φίλους της ροκ, της τζαζ και της κλασικής μουσικής. Ισορρόπησε με μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στη σοβαρή και στην ποπ μουσική. Για τους πολέμιούς του δεν αποτελεί παρά ένα είδος το ίδιο απλοϊκό και επαναληπτικό όσο η ποπ. Είναι μία συγκαλυμμένη εκδοχή της, μία ψευδής επίκληση υψηλότερων αξιών. Αντίθετα, για τους φίλους του, αποτέλεσε διέξοδο, συνδυάζοντας στοιχεία της κλασικής παράδοσης, της λαϊκής μουσικής αλλά και μουσικών πολιτισμών εκτός του δυτικού. Με τη γλώσσα που δημιούργησε, επανάφερε το μεγάλο κοινό στις αίθουσες συναυλιών και στις όπερες, αποκαθιστώντας την τραυματισμένη επαφή ανάμεσα στους σύγχρονους συνθέτες και στους φιλόμουσους.
Ελαχιστοποίηση και επανάληψη
Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του μινιμαλισμού: η ακραία ελαχιστοποίηση και απλοποίηση των μουσικών μέσων και η επανάληψη. Ως λογική, η επανάληψη στη μουσική προϋπήρξε του μινιμαλισμού. Φούγκες του Μπαχ, τα εισαγωγικά μέτρα στον βαγκνέριο «Χρυσό του Ρήνου», το «Μπολερό» του Ραβέλ είναι διάσημα παραδείγματα. Οι συνθέτες δημιουργούν μία αίσθηση «στάσης» ή «αδράνειας» με στόχο τη μεγιστοποίηση του συναισθήματος δράσης όσων ακολουθούν. Κυριαρχεί μία λογική κλιμακώσεων και αποκλιμακώσεων. Αντίθετα, στους πρώτους μινιμαλιστές, η «στάση» –σε αντίθεση προς την «εξέλιξη» και τη θεματική ανάπτυξη– είναι το ίδιο το έργο. Ο Φίλιπ Γκλας μιλά για «μουσική δίχως πρόθεση». Ο χρόνος προσδιορίζεται διαφορετικά. Μισό αιώνα νωρίτερα, το 1893, στις «Ενοχλήσεις» (Vexations) του, ο Ερίκ Σατί είχε επαναλάβει 840 φορές την ίδια μουσική φράση, αποτελούμενη από 18 νότες!
Ποπ, εξωτισμός και δωδεκαφωνία
Οι τέσσερις βασικοί θεμελιωτές του μινιμαλισμού είναι Αμερικανοί: η έλλειψη μουσικής παράδοσης με ιστορικό βάθος στις ΗΠΑ είναι καθοριστική. Λα Μόντε Γιανγκ, Τέρι Ράιλι, Στιβ Ράιχ και Φίλιπ Γκλας, όλοι τους γεννημένοι ανάμεσα στα 1935 και 1937, αρχικά υπήρξαν φίλοι ή και συνεργάτες. Πρώτες αναφορές και για τους τέσσερις ήταν η τζαζ, ενώ όλοι τους ενθουσιάστηκαν όταν προσέγγισαν τους συνθέτες της δωδεκαφωνίας. Όμως, καθώς οι γνώσεις των Αμερικανών για το παρελθόν της ευρωπαϊκής μουσικής ήσαν περιορισμένες, αξιοποίησαν τα διδάγματα με διαφορετικό τρόπο. Eνα τρίτο κοινό στοιχείο ήταν η αναζήτηση αναφορών στους πολιτισμούς Ασίας και Αφρικής. Είχαν προηγηθεί Γάλλοι συνθέτες των αρχών του 20ού αι., όπως ο Ντεμπισί.
Η λογική των συγκροτημάτων
Ως προς τον τρόπο προσέγγισης των μουσικών πηγών και παρουσίασης των έργων, καθοριστική υπήρξε η ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ’60. Η νέα μουσική πρόταση εντάχθηκε στο πνεύμα αμφισβήτησης της εποχής των Μπιτλς, που εισήγαγαν στοιχεία ινδικής μουσικής στη ροκ. Η φιλοσοφία των ανατολικών λαών και ο διαλογισμός βαδίζει χέρι–χέρι με τους πλαστούς παραδείσους της ψυχεδέλειας.
Καθένας από τους τέσσερις πρωτοπόρους του μινιμαλισμού σχημάτισε από ένα δικό του μουσικό σύνολο, με το οποίο παρουσίαζε τα έργα του περιοδεύοντας ανά τον κόσμο. Παίζοντας σε χώρους όπου εμφανίζονταν κυρίως συγκροτήματα της ποπ προσέλκυσαν το κοινό της ροκ και απώθησαν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Hδη από το 1960, στο διαμέρισμά της στο Μανχάταν, η Γιόκο Oνο οργανώνει τις πρώτες συναυλίες σε εναλλακτικό χώρο. Παρούσα όλη η διανόηση της Νέας Υόρκης: Μαρσέλ Ντισάμ, Τζον Κέιτζ, Τζάσπερ Τζόουνς, Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ.
Οι μινιμαλιστές έστρεψαν την πλάτη τους τόσο στον κόσμο της δωδεκαφωνίας του Βέμπερν όσο και σε αυτόν της τυχαιότητας του Κέιτζ. «Μπέριο, Λίγκετι, Λιουτοσλάφσκι, Μεσιάν και μερικοί ακόμα συνθέτες της μεταπολεμικής εποχής είναι όλοι σπουδαίοι, αλλά δεν καταλαμβάνουν παρά μία πολύ μικρή κόγχη μιας μεγάλης εκκλησίας» διατείνεται ο Τζον Aνταμς.
Οι μινιμαλιστές προτίμησαν τη δοκιμασμένη τονική γλώσσα της ποπ μουσικής, που οι συνθέτες της «μουσικής πρωτοπορίας» διακήρυτταν ως ξοφλημένη. Ο Στιβ Ράιχ πιστεύει ότι η διαδικασία εξέλιξης της μουσικής πρέπει να γίνεται αντιληπτή από τον ακροατή και οφείλει να πραγματοποιείται πολύ αργά. Είναι προφανές ότι για το παραδοσιακό κοινό της κλασικής μουσικής, η μουσική των μινιμαλιστών είναι εξόχως κουραστική καθώς απαιτεί διαφορετικά «εργαλεία» ακρόασης. Αντίθετα, για όσους είναι συνηθισμένοι στις ατέρμονες επαναλήψεις της τζαζ ή του ροκ, ο κόσμος της είναι πολύ ευκολότερα προσπελάσιμος.
Τον Νοέμβριο του 1976 η παρουσίαση της όπερας του Γκλας «Ο Αϊνστάιν στην παραλία» στη Μητροπολιτική Oπερα της Νέας Υόρκης σήμανε την αναγέννηση της αμερικανικής όπερας χάρη σε μία σειρά από ενδιαφέροντα έργα που ακολούθησαν. Ταυτόχρονα, ήταν το τέλος μιας εποχής, καθώς το περιθώριο έγινε κατεστημένο: ο δρόμος για το μεγάλο κοινό ήταν ανοικτός. Το 1982, μετά τους Κόπλαντ και Στραβίνσκι, ο Γκλας έγινε ο τρίτος συνθέτης στην Ιστορία, που απέκτησε αποκλειστικό συμβόλαιο ηχογραφήσεων με την CBS: μία δισκογραφική εταιρεία σε ρόλο μαικήνα –με το αζημίωτο φυσικά.
Ο μινιμαλισμός δεν άργησε να περάσει τον Ατλαντικό. Είναι προφανές ότι κατ’ αρχήν βρήκε άμεση ανταπόκριση σε χώρες όπου το ιστορικό βάθος μουσικής παράδοσης είναι περιορισμένο. Ο Βρετανός Μάικλ Νάιμαν, ο Ολλανδός Λούις Αντρίσεν και ο Βέλγος Βιμ Μέρτενς είναι ονόματα γνωστά στους περισσότερους. Ειδικότερα ο Νάιμαν, ο άνθρωπος που το 1968 εισήγαγε τον όρο «μινιμαλισμός», κατέκτησε ένα τεράστιο κοινό χάρη στις κινηματογραφικές ταινίες του Πίτερ Γκρίναγουέι («ZOO», «Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της», «Τα βιβλία του Πρόσπερο» – συνολικά 18 ταινίες) καθώς επίσης τα «Μαθήματα πιάνου» της Τζέιν Κάμπιον, των οποίων το σάουντρακ πούλησε περισσότερα από 1,5 εκατομμύρια αντίτυπα! Παρά την κλασική του μουσική παιδεία ο Νάιμαν αναφέρει ως πρωταρχικές πηγές έμπνευσής του συγκροτήματα όπως οι Μπιτλς και οι Βέλβετ Aντεργκραουντ. Σύντομα και αυτός σχημάτισε το δικό του γκρουπ: ενισχυμένα χάλκινα πνευστά, έγχορδα, ηλεκτρικό πληκτροφόρο και ηλεκτρική κιθάρα. Oμως, αντίθετα απ’ ό,τι οι Αμερικανοί, ο Νάιμαν δεν άντλησε από εξωευρωπαϊκούς μουσικούς πολιτισμούς. Τοποθετεί το εαυτόν του στη συνέχεια της ευρωπαϊκής μουσικής παράδοσης και εισάγει στη γλώσσα του μινιμαλισμού τη λογική των εντάσεων και αποφορτίσεων με την οποία είχε μεγαλώσει. Επεξεργάζεται ένα συνεχές βάσιμο του Περσέλ, τους μηχανιστικούς ρυθμούς του μπαρόκ, μία μελωδία του Σούμπερτ και μία ακολουθία συγχορδιών του Μότσαρτ με τα «εργαλεία» του μινιμαλισμού, τα επενδύει με τους τραχείς ήχους του συγκροτήματός του και επιτυγχάνει –στην καλύτερη περίπτωση– μία μεταμοντέρνα επαναπροσέγγιση του παρελθόντος. Όπως για τον Γκριναγουέι έτσι και για τον Νάιμαν η ιστορία υπάρχει προκειμένου να επανεξεταστεί: η εκ νέου ερμηνεία της μπορεί να έχει ένα τολμηρό –έως τρομακτικό– πρώτο επίπεδο, αλλά από πίσω υπάρχει μία ορθολογική, φορμαλιστική δομή, που εξασφαλίζει τη συνοχή.
Ανατολική Ευρώπη
Σε αυτό το σημείο, δηλ. της επανεξέτασης της ιστορίας, «μπαίνουν» στην εικόνα μας οι «Ανατολικοί». Στα έργα συνθετών όπως οι Εσθονοί Αρβο Περτ και Eρκι-Σβεν Τίιρ, ο Πολωνός Χένρικ Γκόρετσκι και ο Γεωργιανός Γκίγια Καντσέλι, ο μινιμαλισμός απέκτησε πνευματικότητα που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Γεννημένοι σε μία γκρίζα εποχή στην ιστορία της χώρας τους, οι συνθέτες αυτοί αναζήτησαν πίστη και διεξόδους μέσα από την τέχνη τους. Ο Aρβο Περτ προσέγγισε το θρησκευτικό συναίσθημα μέσα από τη μεσαιωνική μουσική, με την οποία μοιράζεται τη γαλήνια διάθεση. Μελέτησε το γρηγοριανό μέλος, την αυστηρή πολυφωνία του 13ου αι., τις Λειτουργίες της Αναγέννησης, τα μοτέτα του Oμπρεζτ, του Oκεγκεμ και του Ζοσκέν ντε Πρε. Το 1968 μελοποίησε το «Πιστεύω»: η σύνθεση απαγορεύτηκε από τις σοβιετικές αρχές, που ήσαν αντίθετες προς τη «νέα» απλότητα και την «παλαιά» πνευματικότητα του συνθέτη. Το 1984, όταν τα πρώτα έργα του Περτ προωθήθηκαν στην Δύση μέσω της δισκογραφίας, ο μουσικός κόσμος ανακάλυψε μία άλλη εκδοχή του μινιμαλισμού: η λιτότητα, η έλλειψη μουσικών διαφωνιών και ο ακραίος περιορισμός των μουσικών μέσων σε έργα όπως το «Αδελφοί» (Fratres) έδρασαν λυτρωτικά. Πρωτεύοντα ρόλο δεν είχε η μορφή αλλά το μήνυμα. Κατά την τελευταία δεκαπενταετία του 20ού αι. έργα εμπνευσμένα από ένα νέο-θρησκευτικό συναίσθημα πλήθηναν και στη Δυτική Ευρώπη, με κυριότερους εκπροσώπους τον Bρετανό Τζον Τάβενερ και τον Σκοτσέζο Τζέιμς Μακ Μίλαν. Ο πρώτος δεν επιθυμεί να εκφραστεί μέσω της μουσικής του, αλλά επιδιώκει την υπέρβαση του εαυτού του μέσω της κατάδυσης στο ορθόδοξο δόγμα. Ο δεύτερος έχει μία περισσότερο πολιτικοποιημένη οπτική, που στοχεύει μάλλον στις αδικίες αυτής της ζωής παρά στην υποσχόμενη σωτηρία της επόμενης.
Διά ταύτα
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του μινιμαλισμού υπήρξε η ανανέωση της σχέσης των συνθετών με το κοινό μέσα από την ποπ μουσική. Τόσο, που δικαιούται κανείς να μιλήσει για μία «λαϊκή» αντίδραση προς τη στεγανή υψηλή κουλτούρα της ατονικής μουσικής και της μεταπολεμικής «μουσικής πρωτοπορίας» μέσα από ένα είδος μουσικής, που έδειξε εκ νέου εμπιστοσύνη στην προσιτή σε όλους τονική γλώσσα. Έτσι, κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ού αι. ο μινιμαλισμός επανάφερε στο προσκήνιο τη συζήτηση περί υψηλής και μη τέχνης, επανεισάγοντας στα έργα το «ανθρώπινο στοιχείο», που οι εκφραστές της μουσικής πρωτοπορίας έμοιαζε να έχουν χάσει. Αντίθετα προς τον «φόβο προς κάθε τι ανθρώπινο και κυρίως προς κάθε τι προσωπικό», που διαπιστώνει ο διαπρεπής μουσικολόγος Κ. Φλώρος στα έργα της «μουσικής πρωτοπορίας», ο μινιμαλισμός παραμέρισε θέματα μορφής και δομής (ομολογουμένως με εξόχως φορμαλιστικό τρόπο) και εξέφρασε με άμεσο τρόπο σύγχρονες ανθρώπινες ιστορίες, αγωνίες, συναισθήματα.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Ο μινιμαλισμός ήταν μέρος μιας αντίδρασης στην απρόσιτη μουσική συνθετών όπως ο Schoenberg, ο Boulez, ο πρώιμος Cage. Από τους πρώτους μινιμαλιστές συνθέτες, ο LaMonte Young, μαθητής του Schoenberg, ενσωματώνει σειραϊκές επιρροές στα μίνιμαλ έργα του. Ο Terry Riley, επηρεάζεται από τις συνεχείς επαναλήψεις μοτίβων στην ινδική και τη ροκ μουσική.
Ο μινιμαλισμός και οι σχετικές με αυτόν τάσεις στη μεταμοντέρνα μουσική δημιούργησαν το υπόβαθρο για την επανένωση λαϊκής και ‘σοβαρής’ μουσικής. Γύρω στο 1970, avant garde ροκ και ποπ μουσικοί, στρέφονται προς τις ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις, τη χρήση ανατολικών ρυθμών ή οργάνων και την επαναλαμβανόμενη μουσική, με εμμονή που θυμίζει τον βόμβο των μπάσων μιας πίπιζας, παρόμοια σε στυλ με τον μινιμαλισμό. Οι λούπες της μαγνητοταινίας προεικονίζουν το sampling (στην techno και την house μουσική) και το scratching (στο hip-hop).
Επιπρόσθετα, η ‘ειρωνική’ cut and paste προσέγγιση στα ύστερα έργα του Stockhausen -τα οποία συνδυάζουν στοιχεία ‘υψηλής’ και ‘χαμηλού επιπέδου’ τέχνης- υπήρξε βασική επιρροή αρκετών ποπ και ροκ συνθετών.
11 Ιουλ 2008
OTAN ΠΡΑΤΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ.....
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΠΟΥ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ....
Φέτος στη Φρεαττύδα ήταν το τρίτο μας ραντεβού με τον Μάνου Τσάο για άλλο ένα μοναδικό live που απελευθέρωσε εκρηκτική ενέργεια από 20.000 και πλέον κόσμο με τον τρόπο που μόνο ο Μανού ξέρει. "Τhis is an emergency" ούρλιαζε λίγο αργότερα επί σκηνής ο Μανού και όποιος έχει καρδιά ακούει τα λόγια του:
>> Είσαι ένας μουσικός που τραγουδά υπέρ της αντιπαγκοσμιοποίησης της αγοράς. Θεωρείς ότι είσαι κατά κάποιον τρόπο και ένας από τους ηγέτες αυτού του κινήματος;
>> Φυσικά είμαι μέρος αυτού του κινήματος αλλά δε θέλω να γίνω αυτό που ο Τύπος προσπάθησε να με βαφτίσει μετά τη Γένοβα, ένα είδος ηγέτη αυτού του κινήματος, γιατί είναι πολύ σημαντικό να μην υπάρχει ηγέτης σε αυτό. Το επαναλαμβάνω αυτό συνέχεια κάθε φορά που μου απευθύνουν αυτήν την ερώτηση. Δεν είμαι ο ηγέτης του. Είμαι ο Μανού, είμαι μέρος αυτού του κινήματος και είναι πολύ βασικό σε αυτό το κίνημα ο μόνος ηγέτης να είναι η μαζικότητα του κόσμου. Αν μπλέξουμε με ηγέτες δε θα μας βγει σε καλό γιατί οι ηγέτες διαφθείρονται εύκολα.
>> Τι πιστεύεις ότι θα πρέπει να κάνει το κίνημα;
>>Θα πρέπει να προσπαθήσουμε. Προσωπικά είμαι μουσικός και όχι πολιτικός. Ο αγώνας θα πρέπει να συνεχιστεί και αν δούμε ότι δεν καρποφορεί τότε θα πρέπει να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο. Σε αυτό τον κόσμο θέλω να φέρω πολλά παιδιά γι' αυτό θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για αυτά που πιστεύω. Το κίνημα θα πρέπει να αποτελείται από πολλά διαφορετικά άτομα, όχι από δύο τρία άτομα που να αυτοαποκαλούνται ηγέτες του, αλλά από πολλούς που να του δίνουν κάτι ξεχωριστό. Ο πλούτος του είναι η διαφορετικότητα του καθενός που συμμετέχει σε αυτό και το δυναμώνει.
>> Μου φαίνεται παράδοξο και αντιφατικό ότι συνοδεύεις τον αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση με τη λέξη γιορτή. Μπορείς να μας το εξηγήσεις αυτό;
>>Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για να αγωνιστεί κανείς. Το να πω ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός δεν μπορώ. Είναι σημαντικό να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι να αγωνίζονται ταυτόχρονα με διαφορετικούς τρόπους. Ο καθένας πρέπει να χρησιμοποιεί αυτό που ξέρει να κάνει. Εγώ είμαι μουσικός, αυτό ξέρω να κάνω και αυτό δίνω σε αυτό το γενικότερο κίνημα. Το ίδιο σημαντικό είναι να υπάρχουν δημοσιογράφοι, ... οδηγοί ταξί, ψαράδες και να παλεύουν ο καθένας με τον τρόπο του.
>> Λές ότι δεν θέλεις αρχηγούς αλλά οι αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές μας παίρνονται στη βουλή από τα πολιτικά κόμματα. Από τι μια μπορεί να μη θέλουμε αρχηγούς, από την άλλη θέλουμε να αλλάξουμε ζωή. Είναι αυτό εφικτό;
>> Έχω τις αμφιβολίες μου για τον αν οι αποφάσεις παίρνονται στη βουλή γιατί είναι όλα τόσο τραγικά διεφθαρμένα. Τους νόμους μπορείς να τους αλλάξεις στην ίδια σου την γειτονιά και από κει και πέρα μπορούν να αλλάξουν παντού. Όταν μιλάμε για νομοθεσία εγώ πάντα το βλέπω στα όρια της γειτονιάς μου. Οι πολιτικοί όλο λένε ναι, ναι, ναι αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζουν τίποτα. Στο επίπεδο όμως της γειτονιάς όταν μαζευτούνε οι οικογένειες, οι γείτονες οι φίλοι και οι γνωστοί και αποφασίσουν κάτι για τη γειτονιά τους τότε αυτό πραγματικά μπορεί να γίνει. Είναι μια λύση ανάγκης αλλά προς το παρόν είναι η μόνη λύση. Τουλάχιστον βλέπεις τα θετικά αποτελέσματα μπροστά στα μάτια σου. Και ονειρεύομαι να γίνονται αυτές οι μικρές επαναστάσεις σε πολλές γειτονιές ανά τον κόσμο.
>> Έχεις σκεφτεί να πας στην Παλαιστίνη για συναυλία;
>>Άμα υπήρχε η ευκαιρία θα πήγαινα. Δε νομίζω πάντως ότι αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η Παλαιστίνη είναι μια συναυλία, γιατί εκεί υπάρχουν άλλες ανάγκες πιο σκληρές. Έχω κάποιες επαφές με ανθρώπους εκεί που πρόλαβαν να μπουν στην Παλαιστίνη γιατί τώρα αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, είτε δημοσιογράφους είτε ανθρώπους που απλά πήγαν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον παλαιστινιακό λαό. Αλλά η βασική μου πληροφόρηση για τα εκεί τεκταινόμενα προέρχεται από το internet.
>> Θα ήθελες να συμμετέχεις στη διαδήλωση κατά της παγκοσμιοποίησης του χρόνου τον Ιούνιο του 2003 στη Θεσσαλονίκη;
>>Έχω αποφασίσει εδώ και καιρό να μην προγραμματίζω τη ζωή μου παραπέρα από τους επόμενους τρεις μήνες. Μετά το τέλος αυτού του Ιούλη δεν έχω προγραμματίσει ακόμα τίποτα, ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Ελπίζω τον Αύγουστο να αρχίζω να σχηματίζω μια εικόνα για το τι θα κάνω την επόμενη χρονιά. Πλέον τα πάντα γίνονται πολύ γρήγορα και ο κόσμος όλος μπορεί να είναι διαφορετικός σε ένα χρόνο, οπότε δεν μπορώ να ξέρω από τώρα!
>> Αν και δεν αποδέχεσαι, και σωστά κάνεις, την ταμπέλα του καλλιτέχνη-ηγέτη του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, το θέλεις ή όχι είσαι σύμβολο για πάρα πολύ κόσμο. Επιπλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι, αρκετοί από τους οποίους ανήκουν σε ένα mainstream κοινό, ακούνε πλέον τη μουσική σου αν και δεν ξέρουν ούτε την πορεία σου με τους Mano Negra*, ούτε τις απόψεις σου. Πιστεύεις ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς το star system για να περάσεις το μήνυμα μας σε αυτόν τον κόσμο;
>> Όταν είσαι διάσημος, έχεις μια ευθύνη απλά γιατί έχεις πρόσβαση στο μικρόφωνο. Το πρόβλημα είναι ότι μόνο οι διάσημοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στο μικρόφωνο. Έτσι όταν κάποιοι μου κάνουν ερωτήσεις εγώ απαντάω και λέω τη γνώμη μου και τις ιδέες μου γενικότερα. Μικρός όταν άρχισα να δημιουργώ μουσική ποτέ δε φανταζόμουν ότι η μουσική συνεπαγόταν κάτι τέτοιο. Δε διάλεξα μόνος μου αυτή την ευθύνη, αλλά αφού έχω πρόσβαση στο μικρόφωνο οφείλω να την επωμιστώ. Μπορεί να κάνω και λάθος, δεν ξέρω.
>> Κρίνοντας από τον τίτλο του τελευταίου σου δίσκου, Proxima estacion esperanza (επόμενη στάση ελπίδα) έχεις μια αισιόδοξη αντιμετώπιση για τα πράγματα.
>> Όχι δεν είμαι αισιόδοξος για τα πράγματα. Αν κοιτάξω προς το μέλλον τα περισσότερα πράγματα που βλέπω είναι απαισιόδοξα. Το μόνο που με βοηθάει είναι να ελπίζω. Αν δεν έχεις ελπίδα, καταπέφτεις στην παραίτηση που είναι το χειρότερο πράγμα ή στον κυνισμό. Δεν θέλω να είμαι ούτε παραιτημένος ούτε όμως και κυνικός. Αυτός είναι ο τρόπος μου, η ελπίδα. Όσο πιο μαύρο βλέπεις το μέλλον τόσο περισσότερο πρέπει να ελπίζεις.
>> Έχεις καταφέρει να παντρέψεις το δυτικό rock 'n roll με έθνικ μουσικές. Ποιον μουσικό θαύμαζες μικρός;
>>Από μικρός μου άρεσε ο Ιγνάθιο Βίγια, ο επονομαζόμενος και Μπόλα ντε Νιέβε (χιονόμπαλα), ο βασιλιάς του κουβανέζικου μπολερό. Με τους Mano Negra είχαμε κάνει μια διασκευή ενός κομματιού του. Στο σπίτι είχαμε δίσκους κυρίως από τη Λατινική Αμερική.
>> Πως καταφέρνεις ή έστω σε πιο βαθμό καταφέρνεις να κρατάς την ανεξαρτησία σου από τη μουσική βιομηχανία, όντας πλέον κομμάτι της;
>> Είναι πολύ δύσκολο. Για το καλλιτεχνικό μέρος της δουλειάς μου δεν είναι πρόβλημα γιατί έχω συμβόλαιο που μου επιτρέπει να κάνω ότι θέλω και η εταιρία μου (σ.σ. Virgin) δεν μπορεί να κάνει καμία παρέμβαση στο υλικό μου. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα αν δεν πω ναι. Για παράδειγμα προς το παρόν λέω όχι στην τηλεοπτική διαφήμιση γιατί θεωρώ ότι ο κόσμος που θέλει να αγοράσει το δίσκο μου, θα το κάνει ούτως ή άλλως. Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι δίσκοι και δε θέλω η εταιρία μου να σπρώξει τον δικό μου εις βάρος των άλλων. Αυτή είναι η θέση μου. Όμως όλο και περισσότερο βλέπω τους δρόμους μας να απομακρύνονται. Είμαι δέκα χρόνια στη Virgin και έχω πολλούς φίλους που εργάζονται εκεί αλλά η πολιτική της εταιρίας γίνεται όλο και περισσότερο απαράδεκτη. Ίσως το Σεπτέμβριο ένα 20% του ανθρώπινου δυναμικού της Virgin / EMI χάσει τη δουλειά του εξαιτίας της τρέλας των πολυεθνικών και αν αυτό γίνει θα ήθελα να είμαι και εγώ ένας από αυτούς!
>> Σε ενοχλεί που κάποιος μπορεί να κατεβάσει τη μουσική σου δωρεάν από το internet;
>>Προσωπικά δε με ενοχλεί καθόλου και το θεωρώ περισσότερο θετικό από αρνητικό. Είναι ένας νέος αφάνταστος πριν από λίγο καιρό τρόπος διανομής και θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε την επανάσταση αυτή τις τεχνολογίας. Αυτή τη στιγμή τα λεφτά που βγάζω είναι ικανά για να έχω στέγη, τροφή και να είναι καλά η οικογένειά μου. Δεν είναι ανάγκη για μένα να κυνηγήσω περισσότερο κέρδος. Το να διανέμονται τα τραγούδια μου μέσω του internet, ή ακόμα με οποιονδήποτε άλλον εναλλακτικό ή και πειρατικό τρόπο μου φαίνεται φυσιολογικό, αφού οι τιμές των cd είναι πολύ υψηλές. Και εγώ αν δεν μου περίσσευαν λεφτά να αγοράσω ένα cd θα το κατέβαζα από το δίκτυο. Για τους γνωστούς καλλιτέχνες δεν είναι πρόβλημα η διανομή μέσω του internet. Το κοινό όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι καλλιτέχνες που δεν είναι τόσο γνωστοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Γι' αυτό και θα πρέπει να αγοράζει τα cd τους. Θα πρέπει να κρατηθεί μια ισορροπία.
>> Είμαστε λίγη ώρα πριν τη συναυλία. Τι να περιμένουμε; Θα παίξετε κομμάτια από τους Mano Negra;
>>Ένας λόγος που αποφάσισα να έρθω φέτος ξανά στην Ελλάδα και να γίνει αυτός ο διακανονισμός με την τιμή του εισιτηρίου είναι το λάθος που έγινε με την περσινή συναυλία, ένα λάθος που με στεναχώρησε πάρα πολύ. Ένοιωθα λοιπόν πως έπρεπε να κάνω κάτι για να ανταποδώσω. Είχαμε ένα χρέος απέναντι στο ελληνικό κοινό αφού το εισιτήριο σε όλες τις άλλες χώρες ήταν πολύ φθηνότερο και αυτό μας βάρυνε πολύ τη συνείδηση. Θα ακούσουμε κομμάτια από την εποχή των Mano Negra αλλά φυσικά και από το Clandestino και το Proxima Estacion Esperanza. To βασικό είναι ότι οι εκδοχές των κομματιών που θα παίξουμε θα είναι εντελώς διαφορετικές από ότι στο cd. Και αυτό γιατί το να γράφεις μουσική στο στούντιο και το να παίζεις ζωντανά μπροστά σε κόσμο είναι δύο πράγματα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Δε με ενδιαφέρει να αναπαράγω αυτό που ο καθένας μπορεί να ακούσει στο δίσκο. Είναι σα να χάνεις αυτομάτως όταν προσπαθείς να αναπαράγεις ακριβώς ότι ακούς στο cd, το 90% του κοινού το οποίο θα έρθει να σε δει. Όπως και το αντίστροφο. Δε θα ήθελα ποτέ ότι κάνω live να το βάλω μέσα σε ένα δίσκο. Θα ήταν σα να χάνεις το 90% των δυνατοτήτων που σου προσφέρει ένα στούντιο.
>> Τι έχεις να σχολιάσεις σχετικά με το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στη Γαλλία. Θα πήγαινες να ψηφίσεις;
>>Θεωρώ ότι είναι σημαντικό να πας να ψηφίσεις. Eαν δεν πας θα έχεις φαινόμενα σαν και αυτό του Λεπέν στη Γαλλία. Κι ο κόσμος στη Γαλλία το μετάνιωσε που τουλάχιστον στον 1ο γύρο δεν πήγε να ψηφίσει. Από την άλλη το να πας να ψηφίσεις είναι ένα πρόβλημα από μόνο του γιατί η δημοκρατία είναι άρρωστη. Αυτό που κάνω από 18 ετών οπότε και έχω δικαίωμα ψήφου είναι να μην ψηφίζω υπέρ αλλά κατά κάποιου πολιτικού προσώπου και αυτό δεν είναι κάτι που κάνω μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν ξέρουμε κάποιον πολιτικό που να μπορούμε να εμπιστευτούμε. Συμφωνώ με αυτούς που λένε ότι η δημοκρατία είναι ότι καλύτερο υπάρχει, αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή τουλάχιστον για να συμβιώνουμε. Αλλά κανένας πλέον δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς και γι' αυτό βέβαια ευθύνονται οι πολιτικοί. Είναι τόσο διεφθαρμένοι με αποτέλεσμα να έχουν απογοητεύσει τον κόσμο. Επίσης είναι πολύ υποκριτές και αυτό φαίνεται και στο μείζον θέμα της μετανάστευσης. Λένε ότι κάνουν αγώνα ενάντια στον ρατσισμό αλλά με τις πράξεις τους κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που δεν θέλουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι νόμιμους μετανάστες με χαρτιά στην Ε.Ε. ούτως ώστε να έχουν τους clandestinos (παράνομοι χωρίς χαρτιά μετανάστες) του χεριού τους. Μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής οικονομίας στηρίζεται στους μετανάστες και κυρίως στους clandestinos. Πάνω από το 50% της αγροτικής παραγωγής οφείλεται στους παράνομους μετανάστες σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και αυτό ισχύει μέχρι την ... Καλιφόρνια. Δεν μπορείς να θες μια Ευρώπη φρούριο χωρίς λαθρομετανάστες και παράλληλα η οικονομία σου να στηρίζεται σε αυτούς, είναι πολύ υποκριτικό.
πηγή : amfitheatro.gr
10 Ιουλ 2008
Νέο cd από Lost Bodies.
“Να πήξει ο χρόνος και η πληγή του να γίνει μια αόρατη ουλή πάνω στο σώμα του κόσμου”.
Περιέχει ένα κομμάτι 72 λεπτά μόνο μουσική.
Κυκλοφορεί σε 126 αριθμημένα αντίτυπα, μπορείτε να το προμηθευτείτε μέσω του : lost@lostbodies.gr
9 Ιουλ 2008
8 Ιουλ 2008
7 Ιουλ 2008
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.....
ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μία κούπα καφέ!
* Αν κλάνεις συνεχώς επί 6 χρόνια και 9 μήνες, παράγεις αρκετό αέριο για να
φτιάξεις μία ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ!
* Ο οργασμός από ένα γουρούνι κρατάει 30 λεπτά!!!!
* Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την ώρα.
* Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μοναδικά όντα στην γη που κάνουν σεξ
όχι μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση.
* Ο ποιο δυνατός μυς στο σώμα μας, είναι η γλώσσα.
* Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από τους
αριστερόχειρες.
* Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει
30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν ζαλιστεί.
* Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες!
* Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους. Είναι σαν
να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου!
* Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από
ασιτία.
* Το αρσενικό "αλογάκι της Παναγιάς" δεν μπορεί να εκσπερματώσει όσο το
κεφάλι του είναι συνδεμένο ακόμα με το σώμα του.. Έτσι το θηλυκό, τον
Βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, αποκεφαλίζοντάς τον.
* Μερικά λιοντάρια, ζευγαρώνουν 50 φορές την ημέρα...
* Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.
* Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον Εγκέφαλό της.
* Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο.
ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΟΔΑΤΟ!!!!
Είναι βράδυ και το ζευγάρι μόλις έχει κάνει έρωτα και χαλαρώνει. Η γυναίκα λέει στον άντρα της:
- "Πεινάω, τι θα έλεγες για κανένα σουβλάκι;" - "Και γω", λέει ο άντρας, "θα πεταχτώ να πάρω".
Φοράει πρόχειρα κάποια ρούχα και ξεκινά για το σουβλατζίδικο. Την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στο αμάξι του, σταματάει δίπλα του ένα αυτοκίνητο και βγαίνει απόμέσα μια κουκλάρα και τον ρωτά:
- "Σας παρακαλώ, μήπως ξέρετε πως θα πάω στην οδό Πεισιστράτου 24;"
Αγαλμα ο τύπος της ψελλίζει:
- "Θα πάτε ίσια, δύο στενά πιο κάτω δεξιά και στο τρίτο αριστερά".
Η κοπέλα:
- "Αχ, δεν μπορώ να προσανατολιστώ εύκολα τη νύχτα, σας παρακαλώ μπορείτε να με πάτε, θα σας χρωστάω μεγάλη χάρη..."
Αν και ο δρόμος δεν είχε καμιά σχέση με το σουβλατζίδικο, δέχτηκε (χωρίς δυσκολία) να την εξυπηρετήσει. Φτάνοντας στην οδό Πεισιστράτου 24 του λέει η κούκλα:
- "Ξέρετε, είναι μερικές μέρες που έχω μετακομίσει εδώ και δεν βρίσκω εύκολα το σπίτι τα βράδια. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την εξυπηρέτηση, θα ήθελα να έρθετε πάνω να σας κεράσω κάτι".
- "Οχι, ευχαριστώ, είναι αργά μια άλλη φορά ίσως..." - "Οχι, επιμένω να έρθετε! Δεν θα αργήσετε".
Με τα πολλά ανεβαίνουν επάνω, το σπίτι ήταν τεράστιο και όμορφο και η κοπέλα του προτείνει να βάλει κάτι να πιει μέχρι να φορέσει κάτι πιο ανάλαφρο. Ο τύπος δεν κατάλαβε πότε έβαλε το ποτό να πιει, πότε είδε την τύπισσα να εμφανίζεται σας θεά, πότε βρέθηκαν στο κρεβάτι... Κάποια στιγμή, μέσα από την ευχάριστη κούραση που είχε περάσει, άνοιξε το μάτι του και είδε από το παράθυρο να μπαίνει το πρώτο φως της ημέρας (τον είχε πάρει ο ύπνος).
- "Ωχ Παναγία μου! Ξέχασα τη γυναίκα μου!!", είπε και έφυγε τρέχοντας ψάχνοντας να βρει παράλληλα μια καλή δικαιολογία για να της πει. Πράγματι, στον δρόμο της επιστροφής, σκέφτηκε κάτι που τον έκανε να παρακάμψει και να περάσει από ένα χαρτοπολείο και να αγοράσει ένα τεμπεσίρι, το οποίο και έτριψε στα χέρια του. Κάποια στιγμή έφτασε στο σπίτι του όπου και βρήκε την γυναίκα του να ωρύεται:
- "Που ήσουνα βρε παλιοτόμαρο όλο το βράδυ;;;; Που στο διάολο πήγες παλιοαλήτη;;;; Που κοπροσκύλιαζες όλο το βράδυ και δεν ήξερα τι να κάνω;;;"
- "Που να στα λέω, δεν θα το πιστέψεις αγάπη μου. Την ώρα που έφυγα από εδώ και πριν μπω στο αμάξι, σταματά ένα αυτοκίνητο δίπλα μου και κατεβαίνει μία θεογκόμενα που με ρώτησε για κάποια οδό. Της είπα πως ακριβώς θα πάει μα δεν κατάλαβε και με παρακάλεσε να την συνοδεύσω μέχρι εκεί για να μην χαθεί".
- "Και μετά, τι έγινε;" ρωτά η γυναίκα του.
- "Την συνόδευσα μέχρι το σπίτι της και μου ζήτησε να ανέβω επάνω για ένα ποτό για να με ευχαριστήσει. Δέχτηκα και την ώρα που έπινα το ποτό μου αυτή πήγε να αλλάξει και γύρισε με ένα ημιδιάφανο ρούχο και μου την έπεσε, εγώ δεν μπορούσα να αντισταθώ και βρεθήκαμε στο κρεβάτι να κάνουμε έρωτα. Ετσι έγιναν τα πράγματα γλυκιά μου και γι' αυτό άργησα".
- "Βρε αλήτη, θες να πιστέψω αυτές τις βλακείες που μου λες; Για να δω τα χέρια σου!"
- "Ορίστε", κάνει αυτός...
- "Ρε αλήτη όλο ψέματα μου λες!!!! Πάλι για μπιλιάρδο είχες πάει;;;;;"
5 Ιουλ 2008
2 Ιουλ 2008
μαύροι άγγελοι
Μαύροι άγγελοι πετούν
βρώμα πυρετός φωτιές και αλυσίδες
τσιγκέλια λαμπερά χοάνες από δίχτυα,
Στο μυαλό μου καρφώνονται
χιλιάδες γυαλιά.
Γλιστράμε στις ράγες στην ανηφόρα
η ακτή είναι μακριά αέρας δεν υπάρχει
ελικόπτερα και υπέροχες γυαλιστερές μηχανές.
Η αναστάτωση βοηθάει
μαύροι άγγελοι πετούούούούούούούν....
