29 Απρ 2010
26 Απρ 2010
“O EΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ”
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΕ ΝΕΟ ΔΙΣΚΟ:
“O EΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ”
ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ:
“O EΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ”
ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ SHOWHAT EVENTS & MORE.
ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ:
- ΚΥΡΙΑΚΗ 23 MAIOY ΜΕΤΑΞΟΧΩΡΙ ΑΓΙΑΣ Ν. ΛΑΡΙΣΗΣ
- ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΜΑΙΟΥ ΑΘΗΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ-ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ
- TETAΡΤΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΣΤΙΣ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ.
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ 20€
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ 20€
METROPOLIS, FNAC, PUBLIC, VILLAGE CINEMAS, www.tickethour.com στο 210 8108228 και στα μηχανήματα EASY PAY της τράπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ξεκινάει έναν νέο κύκλο συναυλιών (ή καλύτερα «ζωντανών μουσικών αναζητήσεων») αυτό το καλοκαίρι,έχοντας πάντα στο μυαλό του ότι η τέχνη δεν είναι απλή διασκέδαση αλλά βαθύς στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση.
Οι φετινές συναυλίες έχουν κάτι ξεχωριστό. Θα παρουσιάσει - σε ένα πρόγραμμα πάνω από δυόμισυ ώρες - και πολλά τραγούδια από τον καινούργιο του δίσκο που κυκλοφορεί το Μάιο με τίτλο «Ο ελάχιστος εαυτός», όπου για άλλη μιά φορά, πρωτόγονα κι απονήρευτα, προσπαθεί να προσεγγίσει το συλλογικό ασυνείδητο. Στο πρόγραμμα βέβαια θα υπάρχουν και τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφίας του καθώς και αγαπημένα κομμάτια της δημοτικής και λαϊκής παράδοσης (θα συνυπάρχουν στο σχήμα όργανα όπως η ηλεκτρική κιθάρα και το κλαρίνο). Εύστοχα ο Διονύσης Σαββόπουλος,μετά την πρόσφατη συνεργασία τους, αναφέρθηκε στον Θανάση ως τον «καλλιτέχνη που κοντοστέκεται ανάμεσα στη μουσική του παράδοση και το άγνωστο».
Πολύτιμοι συνεργάτες του σ’ αυτή την προσπάθεια θα είναι οι:
-Ματούλα Ζαμάνη (τραγούδι,κρουστά)
-Μιχάλης Χανιώτης (συνθέτης,μπουζούκι)
-Φώτης Σιώτας (βιολί,βιόλα)
-Δημήτρης Μυστακίδης (κιθάρα)
-Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα,φλικόρνο)
-Χρυσόστομος Μπουκάλης (μπάσο)
-Σωτήρης Ντούβας (τύμπανα)
-Κώστας Παντέλης (ηλεκτρική κιθάρα)
-Γιάννης Αντωνιάδης (κλαρίνο)
Το ανήσυχο πνεύμα, η πολυσυλλεκτική του προσωπικότητα,τα μουσικά παζλ που συναρμολογούνται ταιριαστά-ένα κράμα παραδοσιακής, λαϊκής μουσικής με την προσωπική του χροιά, με ρόκ επιρροές και δόσεις από μεγάλους Έλληνες και ξένους ποιητές- ξεναγούν το κοινό του σε έναν κόσμο που ο Θανάσης έχει το χάρισμα να δημιουργεί αλλά πάνω απ’ όλα να μοιράζεται.
Πολύτιμοι συνεργάτες του σ’ αυτή την προσπάθεια θα είναι οι:
-Ματούλα Ζαμάνη (τραγούδι,κρουστά)
-Μιχάλης Χανιώτης (συνθέτης,μπουζούκι)
-Φώτης Σιώτας (βιολί,βιόλα)
-Δημήτρης Μυστακίδης (κιθάρα)
-Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα,φλικόρνο)
-Χρυσόστομος Μπουκάλης (μπάσο)
-Σωτήρης Ντούβας (τύμπανα)
-Κώστας Παντέλης (ηλεκτρική κιθάρα)
-Γιάννης Αντωνιάδης (κλαρίνο)
Το ανήσυχο πνεύμα, η πολυσυλλεκτική του προσωπικότητα,τα μουσικά παζλ που συναρμολογούνται ταιριαστά-ένα κράμα παραδοσιακής, λαϊκής μουσικής με την προσωπική του χροιά, με ρόκ επιρροές και δόσεις από μεγάλους Έλληνες και ξένους ποιητές- ξεναγούν το κοινό του σε έναν κόσμο που ο Θανάσης έχει το χάρισμα να δημιουργεί αλλά πάνω απ’ όλα να μοιράζεται.
21 Απρ 2010
Το πολλαπλό σου είδωλο-Από το πάρκο στη Μυροβόλο
αντιγράφω από τραγουδιστάν
Ἦρθες κι ἀπόψε ξαφνικὰ
γιὰ λίγα χάδια καὶ φιλιὰ
καὶ χάθηκες στὴ νύχτα.
Σ᾿ αὐτὸν τὸν κρύο τὸν καιρό,
μέσα στὸ σπίτι μοναχός,
διαβάζω, τραγουδάω.
Κι ἐνῷ ἀκούω τὸ χιονιᾶ,
τὸ πολλαπλό σου εἴδωλο
στὰ κρύσταλλα κοιτάζω.
Θέλεις; - Θέλω πάντα.
Ἔχεις κέφι; - Ἔχω πάντα.
Ἴσως ἔρθω... - Ἔλ᾿ ἀμέσως, μωρό μου.
Δὲ θέλω. - Μὴν ἔρθεις.
Δὲν ἔχω κέφι. - Μὴν ἔρθεις.
Ἴσως ἔρθω. - Μὴν περάσεις, μωρό μου.
Συχνάζεις στὸ «Μικρὸ καφὲ» κι ἐγὼ στὴ «Μυροβόλο»,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.
Ἐγὼ ξυπνάω ἀπ᾿ τὶς ἑφτά, ἐσὺ τὸ μεσημέρι
κι ὅταν τινάζω τὰ χαλιά, στὸ βόλεϊ πάντα τρέχεις.
Στὴν πὰμπ πηγαίνεις στὶς ἐννιά, ἐγὼ ἕντεκα μὲ μία,
ἔτσι ποὺ ὅσο κι ἂν θέλουμε, ποτὲς δὲ θὰ ἰδωθοῦμε.
Μὰ ποὺ θὰ πάει ὁ καιρὸς κι οἱ βουλισμένοι χρόνοι,
θὲ νά ῾ρθει κάποιο σούρουπο, ξανὰ ν᾿ ἀνταμωθοῦμε.
Από διηγήσεις του Αργύρη Μπακιρτζή:
Το πολλαπλό σου είδωλο
(...)«Η ιστορία της πρώτης εγγραφής του έχει πολύ ενδιαφέρον. Την πρώτη πλευρά του πρώτου μας δίσκου, την είχαμε γράψει σε διάστημα ενός μηνός περίπου, ενώ τη δεύτερη δεν προλάβαμε. Ενδιάμεσα αλλάξαμε κιθαρίστα, ο Παπάζογλου δεν είχε κονσόλα για να μας ηχογραφήσει κι έτσι καθυστερούσαμε πάνω από έξι μήνες να ολοκληρώσουμε το δίσκο. Ένα μεσημέρι παίρνει τηλέφωνο ο Παπάζογλου και μας λέει ότι βρήκε κονσόλα για μερικές ώρες, από μια άλλη ηχογράφηση που είχε τελειώσει πιο γρήγορα. Πήγαμε στο στούντιο και η δεύτερη πλευρά γράφτηκε όλη σε ένα απόγευμα, σε τρεις ώρες! Το τραγούδι αυτό το είχαμε αφήσει τελευταίο, επειδή είναι αρκετά δύσκολο για τη φωνή μου, ανεβαίνει πολύ ψηλά προς το τέλος. Το παίξαμε μια φορά, δεν μου άρεσε και είπα στον Παπάζογλου να το ξαναγράψουμε. Εκείνος είχε ένα ραντεβού, μάλλον με καμιά κοπέλα, και βιαζόταν, οπότε εξοργίστηκε και μίλησε άπρεπα. Ένοιωσα πολύ άσχημα. Ή έπρεπε να μαλώσω και να μη γίνει ο δίσκος, ή να σκύψω το κεφάλι και να το αφήσω να περάσει. Δεν ήξερα τι να κάνω. Οπότε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η κοπέλα για την οποία είχα γράψει το τραγούδι και με την οποία είχα χαθεί , ως από μηχανής θεός, κατέβαινε τις σκάλες του στούντιο στο βάθος. Μόλις την είδα ξεχάστηκα και γράφτηκε η πολύ ωραία, συγκρατημένα δραματική, εκτέλεση του δίσκου.
Το τραγούδι μιλά για το σπίτι μου στην 7ης Μεραρχίας, ένα από τα τέσσερα που έχω αλλάξει σε 27 χρόνια στην Καβάλα. Ο στίχος "...το πολλαπλό σου είδωλο, στα κρύσταλλα κοιτάζω" αναφέρεται στα κρύσταλλα με κατακόρυφες λωρίδες, που πολλαπλασιάζουν τις σκιές, της εξώπορτας του διαμερίσματος. Ακόμη χρησιμοποίησα λέξεις και εκφράσεις που είχε πει εκείνη: "θέλεις, θέλω πάντα, έχεις κέφι, έχω πάντα, έλα απόψε, μην περάσεις, μωρό μου, δε θέλω, μην έρθεις, δεν έχω κέφι, μην έρθεις, ίσως έρθω, μην περάσεις, μωρό μου". Με το στίχο "συχνάζεις στο Μικρό Καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο" γίνεται μια αντιπαράθεση ανάμεσα στα δυο αυτά στέκια της Καβάλας. Το Μικρό Καφέ ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πιο σινιέ, κι εκεί σύχναζαν κυριλέ, της πλάκας κυριλέ, τύποι, ενώ οι θαμώνες της Μυροβόλου ήταν, θα έλεγα, πιο αδέσμευτοι μέχρι οριακά φρικιά. Το τραγούδι περιγράφει επακριβώς αληθινές καταστάσεις. Ο στίχος "στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά" αναφέρεται στο παλιό μπαράκι του Σαλαβάτη στη Βενιζέλου, το Vanitas, στο οποίο πήγαινα κάπου-κάπου (ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά της Καβάλας, στα οποία σύχναζα).»
Από το πάρκο στη Μυροβόλο
Από το πάρκο στη Μυροβόλο
Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο
Αντανακλά το χαμόγελό σου
Και με διαλύει στο φως
Τα αχτένιστα μαλλιά σου καλέ μου
Χτες ήταν καλοχτενισμένα
- δείχναν πως θα παχύνεις
κι οι μπότες που δεν φοράς ποτέ σου
είχανε γίνει σύμβολο
Ένα φιλάκι δεν είναι δράμα
μη το παιδεύεις με τόσες ιδέες
κι έτσι από δράμα σε δράμα ξεπέφτεις
και επανάσταση πάλι ζητάς
πες στου μπαμπά σου όποιος σε φιλάει
να μη φοράει τα μαύρα γυαλιά
γιατί σκιάζουν τα ωραία σου μάτια
και μες στην σκιά τους τούς άλλους κοιτάς
Από το πάρκο στη Μυροβόλο
Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο
Αντανακλά το χαμόγελό σου
Και με εκτινάσσει στο φως
Από το πάρκο στη Μυροβόλο
«Συμπληρωματικό του προηγούμενου, για τη διαδρομή από το πάρκο, με το γήπεδο του βόλεϊ, μέχρι τη Μυροβόλο, όπου σύχναζα, και η ηρωϊδα ερχόταν ή ήλπιζα να έλθει να με συναντήσει. Το τραγούδι αυτό στάθηκε η αφορμή της συνεργασίας μας με τη Μπάντα της Φλώρινας. Ψάχναμε να βρούμε μια μπάντα και μας είπαν ότι κάπου στην Κοζάνη ζει ο μάγος του κλαρίνου Χάρι Τζέιμς. ΄Επαθα πλάκα. "Ποιος είναι αυτός ο Χάρι Τζέιμς;" ρώτησα παντού. Τελικά ήταν ένας ντόπιος, τσιγγάνος που είχε πάει στην Αμερική και γύρισε μ' αυτό το ψευδώνυμο. Έπαιζε κλαρίνο, σπουδαίος μουσικός, αλλά δεν μπόρεσα να τον βρω. Μετά φτιάξαμε μια μπάντα με καθηγητές από ωδεία της Θεσσαλονίκης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μάλλον τυπικό και σφιγμένο, ενώ από παλιά ονειρευόμουνα μια μπάντα λαϊκή που θα έπαιζε πολύ ελεύθερα. Τη βρήκαμε στη Φλώρινα, μετά από ένα επεισοδιακό ταξίδι, όπου η παλιά Μερσεντές μου 170S, του 1949, τα έφτυσε στην τελευταία ανηφοριά, στο πρόσωπο του Τάσου το Βαλκάνη, "άρχοντα" της Δυτικής Μακεδονίας στο κλαρίνο, και στη μπάντα του. Η συνάντηση και η συνεργασία μαζί τους μας χάρισαν αξέχαστες στιγμές και μια βαθιά φιλία.»
Αργύρης Μπακιρτζής
11 Απρ 2010
10 Απρ 2010
Λήστεψε τον ήχο
Δώσε το χέρι σου στους άλλους για να το φυλάξουν.
Βάλε την τάξη στη θέση της, ανακάτεψε τις πέτρες του δρόμου.
Σχημάτισε τα μάτια σου κλείνοντάς τα.
Κάνε από τα χάδια σου, χάδια για τα χάδια σου.
Λήστεψε τον ήχο από το νόημά του.
Μάθε να περιμένεις με τα πόδια μπροστά σου.
Γίνε ο καθρέφτης της πέτρας που εφαρμόζει μέσα στο καινούργιο τζάμι.
Κάνε μου τη χάρη να μπεις και να φύγεις πατώντας στις μύτες των ποδιών σου.
Χωρίς να ενδώσεις φαντάσου χελιδόνια.
Κοίταξε από κοντά αυτά τα δύο σπίτια : στο ένα είσαι νεκρός και στο άλλο είσαι νεκρός.
Τρώγε πουλιά μόνο σε κατάσταση φύλλου.
Χτύπα την πόρτα και φώναξε : «Έλα μέσα» - και μην μπαίνεις μέσα.
2 Απρ 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
