"" Ίσως το νόημα της ζωής να είναι η αναζήτηση και υπάρχει και αυτό που λέει ότι εάν οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν το νόημα της ζωής θα υπήρχε έλλειψη από ψαροκάλαμα. ""
Θάνος Κόης
Αντί προλόγου
περιδίνηση
Περιδίνηση και διάθλαση στο φώς, στα χρώματα στο φώς στα χρώματα.
Εκτίναξη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα σε κάθε σημείο του χώρου στο άπειρο.
Ταξιδεύοντας με ηλιγκιώδη ταχύτητα, φλόγες γλύφουν τα πλευρά, το στήθος.
Πάνω από λιβάδια καταπράσινα.
Ναʼμαι, έρχομαι, ήρθα, εδώ είμαι, Χριστέ μου επιτέλους ναʼμαι, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ όπου πάντα τα όνειρα μου αισθάνονταν, γνώριζαν, γεννιούνταν, φώλιαζαν.
Σε αυτά τα χωράφια, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ. Εμείς, εγώ, εμείς, εμείς, εμείς, εμείς, να περνάμε μέσα από τοίχους, χόρτα, δένδρα. Να κυλιστούμε, να εκτιναχτούμε χωρίς βαρύτητα. Να παίζουμε και να γελάμε, να γελάμε, να γελάμε.
Ότι είχαμε θεωρήσει "ήλιος" φαντάζουν αδύναμες λάμπες σε μουντό τοπίο από παροπλισμένες χίμαιρες.
Εδώ το φως λούζει, διαπερνά.
Κάθαρση, έκσταση, διάχυση, εκτίναξη, περιδίνηση, διάθλαση.
Ράγες φωτεινές που τέμνονται στον αέρα εκτείνονται στο άπειρο, διαθλώνται, διασκορπίζονται, λειώνουν και γίνονται καταρράκτες από φως και χρώματα.
Το σώμα μετεωρίζεται αφήνοντας μία γλυκιά και υπέροχη αίσθηση στο στομάχι.
Χρώματα ξανά μη ειδωμένα που αλλάζουν συνέχεια. Παίζουν. Τυλίγονται. Επιταχύνονται. Ζωογονούν.
Ουσία
Ουσία
Ουσία
Ουσία
Το εδώ γίνεται παντού και πάντα, όλα ενοποιούνται.
Ουσία
Ουσία
Ουσία
Όπως όταν κουνάς νωχελικά το κεφάλι σου δεξιά - αριστερά, πάνω και κάτω.
Οι εικόνες ενώνονται όλες σε μία που τα περικλείει και τα περιλαμβάνει όλα
όλα τα ενοποιεί και τα κατανοεί, αισθάνεται και πραγματώνει.
Τα αντίθετα ενώνονται χορεύοντας.
Πανηγύρι, γιορτή λαχτάρα, ανάσα, ζωή.
Μαίρη Βάρελη: ☼ Πότε δημιουργήθηκαν οι Lost Bodies; Μπορείς να μιλήσεις για τη στιγμή που σας ήρθε η ιδέα;
Θάνος Κόης : Αχ… κορίτσι μου τι μας θυμίζεις τώρα….κάπου στη δεκαετία του 80 και ενώ με τον Αντώνη τζαμάραμε και παίζαμε σαν " Maurizio Terzini orchestra" ή με το όνομα "Us and Us " και όλα ήταν μια χαρά, ρομαντικά και κατασταλαγμένοι μουσικά, ένα απόγευμα από αυτά τα απίστευτα βαρετά Κυριακάτικα απογεύματα, είπαμε και μείς να διασκεδάσουμε την πλήξη μας προβοκάροντας κάποιες ανελέητα ηλίθιες συζητήσεις που γινόντουσαν σε πηγαδάκια στην πλατεία της Καλλιθέας. Για κακή μας τύχη αυτοί που κουβεντολόγαγαν εκεί πέρα είχαν σκυλοβαρεθεί, και βρήκαν ποιο διασκεδαστικό να μας πλακώσουν στο ξύλο…. Ευτυχώς εκεί που είχαν αρχίσει να πέφτουν οι πρώτες μάπες, μπήκε στη μέση ένας από αυτούς τους μαλάκες και λέει : "Αφήστε τους ρε, δεν τους βλέπεται, χαμένα κορμιά είναι". Έτσι την σκαπουλάραμε και βρήκαμε και νονό, και σε βεβαιώνουμε ότι ούτε ένα παπουτσάκι ούτε μια λαμπάδα δεν μας έχει φέρει από τότε.
☼ Σε ποιο είδος μουσικής θα κατηγοριοποιούσατε τη μουσική σας; Ο πρώτος χαρακτηρισμός που δόθηκε ήταν «ήχο-κόμικς». Συμφωνείτε ή εσείς οι ίδιοι είχατε δώσει τον χαρακτηρισμό αυτό στα Μέσα.;
Το ήχο-κόμικς είναι ένας χαρακτηρισμός που έδωσε στη μουσική μας ο φίλος Γιάννης Αγγελάκας. Εμείς λέγαμε και λέμε πολλά και διαφορετικά όπως punk δωματίου, πολιτιστική τρομοκρατία, Anal -rock, Αρχοντο-noise , κ.λ.π.
☼ Έχετε δηλώσει ότι ένα από τα είδη που σας χαρακτηρίζουν είναι και το neodada , μπορείς να μου πεις περισσότερα για το είδος;
Σίγουρα έχουμε δουλέψει και δουλεύουμε με ηχητικά κολάζ, ή με μία καθαρά αποδομητική και σαρκαστική διάθεση, στην ουσία η κουλτούρα του
Dada είναι μέσα σε μια ευρύτερη κριτική άποψη που συνδέεται με όλες τις εναλλακτικές κουλτούρες (υπαρξιστές, beatniks, χίπις, punk , Rave, experimental , κ.λ.π) και υπόγεια, συνδέεται και ταξιδεύει μέσα σε όλες τις αιρετικές κουλτούρες και απόψεις.
☼ Ποια τα βασικά μέλη των Lost Bodies και ποιοι οι session μουσικοί σας;
Ο Αντώνης και ο Θάνος είναι ο πυρήνας που γράφει την μουσική και τους στίχους
όλα αυτά τα χρόνια ωστόσο τα παιδιά που είναι στα live μαζί μας είναι όλοι φίλοι και δίνουν πολύ ενέργεια και δίνουν σώμα στις ζωντανές εμφανίσεις μας. Είναι οι : Γιώργος (κιθάρες), Μιχάλης Έρεβος(μπάσο), Χάρης(κρουστά),Κωσταντής (κιθάρα), Πελαγία(πλήκτρα), Θοδωρής και Γιάννης(πνευστά). Τα παιδιά ότι κάνουν το κάνουν με πολύ μεράκι και πολύ αγάπη.
☼ Ποιος γράφει τους στίχους; Έχεις εκδώσει κάποια ποιητική συλλογή ή κείμενα;
Στο μεγαλύτερο ποσοστό οι στίχοι είναι δικοί μου. Όλα τα κείμενα που έχω γράψει τα έχω ανεβάσει στο site των lost bodies στο : στίχοι και στο διηγήματα.
☼ Πόσα χρόνια συνολικά ασχολείσαι εσύ Θάνο με τη μουσική; Ήταν η παιδική σου ηλικία Γαλλικά και Πιάνο;
Η μουσική είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου από μικρός γούσταρα πολύ και την underground μουσική σκηνή των 70ς και την ακαδημαϊκή ηλεκτρονική μουσική των 60ς (Xenakis , Henry, Stockhousen , κ.λ.π.) και τα δημοτικά τραγούδια, και μάλιστα επαγγελματικά έπαιζα για χρόνια δημοτικά (φλογέρες, ζουρνάδες, μαντούρες, κλαρίνο, τουμπελέκι, νταούλι..). Η οικογένεια μου σε καμία περίπτωση δεν ήταν μουσικόφιλοι, και μάλιστα τους την έδινε που μάθαινα και έπαιζα δημοτικά μαζί με τσιγγάνους.
Όταν άκουγα στη διαπασών punk νοστάλγησαν την εποχή που έπαιζα ζουρνά….
☼ Θάνο από πού αντλείς την αισιοδοξία σου; Στα live δίνετε μια πολύ χαρούμενη και εκτονωτική νότα στο mood των ακροατών. Πώς φτιάχνεσαι και κατά συνέπεια φτιάχνεις και τους άλλους;
Σίγουρα τα live είναι εντελώς interactive κατάσταση και χωρίς καμία αμφιβολία κάτι παίζει στον αέρα μεταξύ της μπάντας και του κόσμου (όσμωση). Απο κεί και πέρα σαν άνθρωπος έχω τα πάνω μου και τα κάτω μου (με air codition ή σε θάλασσα καυτή) αλλά γενικά είμαι αισιόδοξος ακόμα και όταν είμαι σε ελεύθερη κατάθλιψη.
☼ Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις που λάβατε από τους πρώτους ακροατές το 1988 που κομμάτια σας παιζόντουσαν από ραδιοφωνικούς σταθμούς για πρώτη φορά;
Συνειδητοποιήσαμε κατευθείαν ότι υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από το Ελληνικό κοινό για την μουσική μας και γενικά για ποιο πειραματικές και περίεργες δουλειές, αμέσως ο κόσμος μας αγκάλιασε και μας στήριξε και μας στηρίζει μέχρι τώρα.
☼ Πότε και πού ήταν το πρώτο σας live ; Η αντίδραση του κοινού;
Πρώτη φορά παίξαμε ζωντανά το 97, δηλαδή 9 χρόνια μετά τις πρώτες κυκλοφορίες μας !!!!! Όσοι μας ήξεραν μας περίμεναν να μας δουν ζωντανά. Ωστόσο πρώτη φορά παίξαμε στο indie free στο Πεδίο του Άρεως στο φεστιβάλ, και παίξαμε ανάμεσα σε μπάντες που παίζανε ανθρώπινα : " ρε, σολ, λα, άντε και καμιά δίεση " οπότε καταλαβαίνεις το σοκ που ακολούθησε όταν ανεβήκαμε στη σκηνή… ευτυχώς όσοι μας περίμεναν να μας δούνε, πήραν με το μέρος τους και τους άλλους οπότε έγινε ΧΑΜΟΣ, όσοι ήταν εκεί ξέρουν πολύ καλά τι λέω.
☼ Το πρώτο πράγμα που άκουσα από Lost Bobbies ήταν δυο κασέτες, πότε και πώς έγινε η πρώτη σας δισκογραφική συνεργασία το 1997;
Τα 97 με πήρε τηλέφωνο ο Γιάννης Αγγελάκας και μου είπε να κυκλοφορήσουμε τα κομμάτια σε cd, οπότε του λέω καλή και σούπερ η ιδέα σου μαν, και ανέβηκα Θεσσαλονίκη στο σπίτι του Γιάννη για να ακούσουμε τις ηχογραφήσεις, μετά δεν θυμάμαι τίποτα….
☼ Στα live σας υπάρχει μια θεατρική προδιάθεση, σκοπεύετε μελλοντικά να προσθέσετε θεατρικά στοιχεία;
Φαντάζομαι ότι θα μπορούσαν να γίνουν πολλά, αλλά θέλει πολύ δουλειά και πολύ προσοχή για να δοθεί αυτό το «θέατρο της ωμότητας ή το punk τσίρκο» χωρίς να χάσει τη δύναμή του. Δεδομένου λοιπόν ότι εμείς ανήκουμε στη αρχαία και ινδιάνικη φυλή των tempely, το θέμα παραμένει στα σχέδια....ωστόσο υπάρχει ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος σε περιθωριακούς σκηνοθέτες να βοηθήσουν,
☼ Με ποιες εταιρίες έχετε συνεργαστεί ως τώρα και ποια η εμπειρία σας από τον χώρο των ελληνικών δισκογραφικών εταιρειών;
Εκτός από την virgin που οι άνθρωποι καράφλιασαν από τον αντιεπαγγελματισμό μας, οι υπόλοιποι έχουν τη σωστή δόση σταρχιδισμού και χάους που χαρακτηρίζει όλη την ελληνική εναλλακτική σκηνή. Φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η διανομή που είναι από τραγική μέχρι ανύπαρκτη και απαράδεκτη για τόσο μικρή χώρα.
Αυτό που λέω είναι ότι υπάρχει δυσκολία να ακούσουν τη δουλειά σου άνθρωποι που δεν μένουν στην Αθήνα ή και πολλές φορές ακόμα και μέσα στην Αθήνα.
Ο καλύτερος τρόπος να μάθουν κάποιοι τη δουλειά σου είναι από στόμα σε στόμα. Και βέβαια λέμε για το underground, και όχι για αναρριχητικές καταστάσεις πού σίγουρα πρέπει να ακολουθήσουν ή την οδό του manager ή την γλοιώδη οδό των cone.
Μια συμβουλή από τον Επίκτητο :
Προτίμησαν κάποιον άλλον αντί για σένα σε μία συνεστίαση, σε μία προσφώνηση ή στην πρόσκληση για κάποια σύσκεψη ; Μην ξεχνάς πως δεν μπορείς να αξιώνεις ίση μεταχείριση, ενώ δεν κάνεις ότι και οι άλλοι προκειμένου να εξασφαλίσεις αυτά που δεν είναι στη δύναμή σου.
Γιατί πως είναι δυνατόν, όποιος δεν συχνάζει στους προθάλαμους των ισχυρών να έχει την ίδια μεταχείριση με αυτόν που συχνάζει ; Ή όποιος δεν είναι παρατρεχάμενος κανενός, με τον παρατρεχάμενο ; Ή όποιος δεν λιβανίζει με αυτόν που λιβανίζει ; Άδικος είσαι και άπληστος, αν θέλεις να τα αποκτήσεις αυτά χάρισμα, χωρίς να καταβάλεις το τίμημα αντί του οποίου πουλιούνται !
Επίκτητος
☼ Πόσο εύκολο είναι για ένα avant garde συγκρότημα να γίνει γνωστό και να μπορεί να «κινείται» άνετα στους συναυλιακούς χώρους στην Ελλάδα ;
Το ποιο δύσκολο είναι να ακολουθήσεις τον δικό σου δρόμο, να μην κάνεις άλλο ένα αντίγραφο, γιατί τελικά αν σε όλη σου τη ζωή σε υποχρεώνουν να κάνεις αντίγραφα στη τέχνη σου είναι επιτέλους η ευκαιρία σου να δεις και να βγάλεις προς τα έξω τη δική σου αλήθεια. Αν το κάνεις αυτό, ο κόσμος το καταλαβαίνει και στέκεται στο πλευρό σου. Φυσικά δεν μιλάμε για τον κόσμο που προτιμάει τα προσωπεία και που είναι ο κόσμος που δίνει τα πολύ μεγάλα νούμερα στις τηλεπαρακολουθήσεις των ριάλιτι, στο box office στον κινηματογράφο στα εισητήρια στον τιτανικό και στην αθλιότητα του life style και των πολλών μηδενικών και που φυσικά είναι και η πλειοψηφία. Το avant garde (ή μάλλον το post - avant garde ή τέλος πάντων μετα –εναλλακτικό ή οπωσδήποτε το πούμε γιατί είμαστε σε μεταβατική εποχή) δεν είναι δυνατόν να γεμίσει στάδια αλλά μπορεί να γεμίσει καρδιές.
Εμείς είμαστε πολύ αισιόδοξοι μια και το κοινό μας αγαπάει και μας το δείχνει αυτό σε κάθε μας συναυλία. Πολλοί μας λένε αν ήσασταν στο εξωτερικό κ.λ.π., εμείς δεν έχουμε κανένα απολύτως παράπονο και πρέπει να το πούμε αυτό στους νέους Έλληνες μουσικούς : αν έχεις να πεις κάτι πες το. Ακόμα και με μία σφυρίχτρα να είναι, ο κόσμος θα το καταλάβει και θα το στηρίξει.
☼ Θέλω διπλά στο cd να γράψεις αυθόρμητα κάποιες λέξεις που το περιγράφουν , με τον δικό σου τρόπο.
όσμωση (2007) το ποιό τρισδιάστατο άλμπουμ μας (για ψυλλιασμένους ακροατές).
brutal (2006) μεστό, μελαγχολικό,.
πάσα αρχή παυσάτω (2003) πλανάρει, ποιό πειραματικό.
υποτροπή (2002) αρχή της εποχής της εξάπλωσης.
γενετικά καθαροί (2000) σκληρό, αλλόκοτο, το ποιό dada άλμπουμ μας,
μαύρο σιτάρι (1999) είναι ίδια εποχή με το "ζωή"
ζωή (1997) αυθόρμητο, άμεσο.
☼ Πες μού μια εμπειρία σας από κάποιο live, κάτι που σας έχει μείνει.
Μια φορά παίζαμε στο "Ρόδο" και ανέβηκε κάποια σαλταρισμένη και φρικαρισμένη από κάτω, και ανέβηκε στη σκηνή χωρίς να την προσέξει κανείς και άρχισε να με χτυπάει με ένα άδειο μπουκάλι νερού φωνάζοντας "πρεζόνια, ποιο σιγά ρε πρεζόνια" όταν τελείωσε το live όλοι νομίζανε ότι εμείς την είχαμε βάλει για περφόρμανς…
☼ Τι σου αρέσει να διαβάζεις; Βλέπεις TV; Κινηματογράφο;
Μου αρέσει η λογοτεχνία, αγαπάω και τη φιλοσοφία αλλά τη βάζω κάπου ενδιάμεσα από 6-7 βιβλία λογοτεχνίας. Αγαπάω πολύ το "Ο μέτρ και η μαργαρίτα" του Μπουλγκάκωφ, τον Μπορίς Βιάν με πρώτο το : "Ο αφρός των ημερών" , Ζαν Ζενέ "Το ημερολόγιο ενός κλέφτη", Μαργαρίτα Γιουρσεναίρ, Φώκνερ, το "Το τέρας των Χώκλιν" από Μπρόντιγκαν, Μπόρχες, Μαρσέλ Προύστ, Μαξ Άουμπ, Μαρκήσιος Ντέ Σάντ, Λάο Τσέ το "Ταο τε Κινγκ",το "μωρίας εγκώμιο" του Έρασμου, Νίτσε, το " minima moralia "του Αντόρνο και ευτυχώς πολλά πολλά ακόμη.
Από τηλεόραση βλέπω πολύ λίγα πράγματα και μόνο αν έχει καμιά καλή ταινία αργά το βράδυ, ενώ μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος με αγαπημένες ταινίες : Έκβους, Τραγούδια από το δεύτερο όροφο, το Αυστριακό Dog days , Η επιστροφή από Ρωσία, από Ταρκόφσκι σχεδόν όλες του οι ταινίες, Καουρισμάκι, τα εξωφρενικά : cremaster του Μάθιου Μπάρνεη και πολλά πολλά ακόμη.
☼ Η μουσική τείνει να μοιάζει στον δημιουργό της. Ή κάνω λάθος; Πώς είναι ο Θάνος ως άνθρωπος στην καθημερινότητά του;
Η μουσική σίγουρα έχει να κάνει με τον δημιουργό της αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι μια διαδικασία που έχει να κάνει με το ασυνείδητο και αναμφισβήτητα έχει να κάνει με το τι έχει ο κάθε ένας μέσα του (εμπειρίες, σκέψεις, ενδιαφέροντα κ.λ.π.) στην ουσία στέκεσαι γυμνός απέναντι στο κοινό σου όμως αποκλειστικά σε όσους καταλαβαίνουν τι κάνεις, πώς βλέπεις τα πράγματα, ή ποια είναι η ψυχή σου και μόνο σε αυτούς. Αυτή είναι η ουσία της επικοινωνίας, για τους άλλους είναι εντελώς αδιάφορο. Εγώ προσωπικά δεν συνδέω το έργο του κάθε δημιουργό με την ζωή του αλλά με το βαθύτερο εαυτό του και μπορώ να σου πω πώς επειδή κάποτε συνέδεα τον δημιουργό με τη ζωή του και πολλές φορές απογοητεύτηκα τελικά κατέληξα να σκέφτομαι ότι εάν φάω σε ένα εστιατόριο και το φαγητό είναι υπέροχο αδιαφορώ για το αν ο μάγειρας τσακώνεται με τη γυναίκα του ή με τους βοηθούς του.
☼ Ποια η ευρύτερη φιλοσοφική τοποθέτηση των Lost Bodies στην καθημερινότητα; Είναι εμφανές ότι υπάρχει μια φιλοσοφία πίσω από τους στίχους σας.
Πολλοί λένε ότι τα πάντα στη ζωή είναι πολιτική. Ένας μαθηματικός λέει ότι όλο το σύμπαν διέπεται από τους νόμους των μαθηματικών, της φυσικής ή της χημείας αντίστοιχα. Για τον ζωγράφο όλα είναι παιχνίδι της σκιάς με το φως, για όσους ασχολούνται με τις ανατολικές φιλοσοφίες και τις εναλλακτικές θεραπείες όλα είναι ενέργεια, για τον Φροϋδικό είναι σεξ, για τον ποιητή όλη η μαγεία του σύμπαντος βρίσκεται σε μια "λέξη μες στα δόντια άσπαστη ακόμα"(Ελύτης).
Ο κάθε ένας έχει δίκιο, γνωρίζοντας πολύ καλά το κομμάτι που κατέχει αλλά τελικά - και ευτυχώς βέβαια – η ίδια η ζωή είναι πολύ ποιο πλούσια και σφαιρική ˙ ένα μωσαϊκό, ένα πάζλ, πολύ μακριά από μονοσημίες και φανατισμούς.
Είναι και έρωτας, και πολιτική και θάνατος, και σεξ και ποίηση, και θλίψη και τέχνη, και αναρχία, και ευτυχώς όλα παίζουν ταυτόχρονα και παράλληλα.
Για να πούμε όμως και του στραβού το δίκιο, η φανατίλα είναι cult, είτε πρόκειται για τη σφραγίδα του Έρασμου που έγραφε "με κανέναν δεν συγκαταβαίνω" είτε πρόκειται για το graffiti που είναι γραμμένο έξω από το γήπεδο της Καλλιθέας : "ο θεός συγχωρεί η Καλλιθέα ποτέ".
☼ Αν έπαιζες μπροστά στον Τζωρτζ Μπους και μπορούσε να μιλήσει μια ξένη γλώσσα και να σε καταλάβει ποιο κομμάτι θα του έπαιζες;
Μάλλον θα τον έφτυνα, δεν νομίζω ότι θα είχα τη διάθεση να του τραγουδήσω. Και το αρκετά να του έλεγα δεν θα έπαιρνε χαμπάρι τίποτα.
☼ Το μήνυμα της ζωής τελικά το βρήκατε; Άκουσα ότι το ψάχνατε.
Ίσως το νόημα της ζωής να είναι η αναζήτηση και υπάρχει και αυτό που λέει ότι εάν οι άνθρωποι συνειδητοποιούσαν το νόημα της ζωής θα υπήρχε έλλειψη από ψαροκάλαμα.
λινκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου