1 Μαρ 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.............................................το blog της ...........εναλλακτικής, cult & underground σκηνής........................
Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν
παρά μόνο για να χαθούν
γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα
Μου αρέσουν οι μεγάλοι καταφρονητές
γιατί είναι τα βέλη της επιθυμίας
για την απέναντι όχθη
Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του
που δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ
που πάντα χαρίζει και δεν θέλει να συντηρηθεί
Μου αρέσει εκείνος που ντρέπεται όταν τον ευνοούν τα ζάρια
και που όλο ρωτάει : είμαι ένας χαρτοκλέφτης λοιπόν ?
γιατί θέλει να καταστραφεί
Μου αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι βαθιά ακόμα και μέσα στη πληγή του
και που μπορεί να καταστραφεί και από ένα παραμικρό βίωμα
Έτσι διασχίζει πρόθυμα το ποτάμι
Δείτε τους αγαθούς και τους δίκαιους ποιον μισούνε περισσότερο
αυτόν που συντρίβει τις πλάκες των αξιών τους, τον καταστροφέα, τον εγκληματία
αυτός όμως είναι εκείνος που δημιουργεί
Σας το λέω, πρέπει να έχει κανείς μέσα του το χάος
Για να μπορέσει να γεννήσει ένα χορευτικό αστέρι
Η σοφία των δασκάλων και των σοφών της αρετής
Λέει να αγρυπνάτε για να κοιμάστε καλά
Αυτή είναι η σοφία του δίχως όνειρα ύπνου
Μακάριοι οι νυσταγμένοι
Γιατί γρήγορα θα τους πάρει ο ύπνος
2 σχόλια:
Ήττα νίκη….!
.....Ίνδαλμα είχε τα Πουλιά….,
πάσχιζε να τα μοιάσει….,
ερπετολάγνοι σπιούνοι –Του….,
μην τύχει και τα φτάσει….!
Τον γκρεμοτσάκισαν κρυφά….,
σ’ αετού φωλιά φτασμένο….,
πριν ξεψυχήσει…., κραύγαξε….:
«Χαλάλι που πεθαίνω….!»….!
Στους κάμπους γύρισαν ξανά….,
χαμοζωή μπαστάρδα….,
κι είχαν στο πέτο σύμβολο
τον αετό κονκάρδα….!.....
........................
Δείξτε μου, Πουλιά, ένα δρόμο….!
.....Ζηλεύω των Πουλιών τη λευτεριά….,
‘κείνα που πάνω στα βουνά, μονάχα, ζουν….,
των κάμπων που ‘ξεφύγαν τη σκλαβιά….,
κορφή -- κορφή στα κορφοβούνια που πετούν….!
Δείξτε μου, Πουλιά, ένα δρόμο….,
που να βγάζει σε Κορφή….,
να πετάξω από τον ώμο
το σταυρό….. και να ‘ρθω ‘κει….!
Ζηλεύω τα Πουλιά…., λίγα Πουλιά….,
των κάμπων που αρνήθηκαν τη ‘’λογική’’….,
τα ένστικτα που κράτησαν γερά….,
για να μπορέσουν να πετάξουν στη Ζωή….!.....
................................
Άντε….. και ‘’μύρισε βροχή’’….!
.....Κάποτε θα ‘ρθουν τα Πουλιά….,
να μας σηκώσουνε ψηλά….,
να διώξουν το χειμώνα μας….!
Κι αν ζουν στο περιθώριο τους….,
διωγμένα και φτυμένα –τους….,
προσμένουνε τις σάλπιγγες…..
να τα σαλπίσουν σάλπισμα….,
σωσμού να έρθουν πρόδρομοι…..
σε όρθιο αγώνα μας….!
Άνοιξη θα ‘ρθει και Γιορτή….,
για να χορέψουν κι οι λαοί
σ’ Ανάστασης γιορτάσι….!
Κι αν, τώρα, είν’ ‘’στα μπρούμυτα’’….,
‘’σκυφτά’’ μες στα ‘’μπουντρούμια’’ τους….,
βουβό τους στέλνουν μήνυμα…..
να ετοιμαστούνε….. ‘’ύπουλα’’….,…..
‘’τελειώνουν τα φεγγάρια –τους’’….,
‘’δεν έχει ο Ήλιος χάση’’….!
Άντε….. και ‘’μύρισε βροχή’’….,
άντε….. κι ο Ήλιος να φανεί έρχεται μέρα….,…..
αχ, αδερφώνουν οι λαοί….. και ‘’βάζουν βέρα’’….,…..
της ‘’νέας Τάξης των Πραγμάτων’’,
Θε μου, θα διώξουν τη ‘’χολέρα’’….!.....
...............................
Πουλιά…., σφυρίξτε δυνατά….!
.....Μέσα μου….. φωνές –τους
με αποκοιμίζουν….,
με ακινητούν….,…..
Αρχοντοσειρήνες….,
με γλυκές απάτες….,
χίμαιρες, μου λέγουν,
όλες οι ‘’Ιθάκες’’….!
Μέσα μου….. ναρκώτρες
και υποταγμένοι….,
δούλοι ‘’του συρμού’’….,…..
μέτοικες ιδέες….,
απ’ τα παιδικάτα….,
άσπονδα μου ‘φτιάξαν
κόντρας συνδικάτα….,….!
Πουλιά…., σφυρίξτε δυνατά….,
στ’ αυτιά μου…., να ξυπνήσω….,…..
κοιμάμαι…., βλέπω όνειρα
πως έρχεστε…., μα…., αλιά μου….,
ποτέ…., δεν έρχεστε κι εδώ….,
‘’Σπάρτακοι’’ στη φωλιά μου….!.....
................................
Τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!
.....Πάντα, αλαργεύουμε εμείς....,
άφραχτα καραβάνια της φυγής
κι ανέκβολα ποτάμια....,
έξω από σκλαβοπάζαρα
και χωνευτήρια θάλασσες....,
μέσα στο έξω –τους εμείς
και σε δρομάκια ασύνορα....!
Γνήσιοι τσιγγάνοι...., λεύτεροι....,
πουλιά αποδημητικά....,
που ‘χουμε αλλιώτικη καρδιά....,
στης Λευτεριάς το σχήμα....,
καθώς μετράμε τον καιρό
με το ρολόι της καρδιάς....,
που δεν ανοίγει στ’ Όνειρο
της καταδίκης μνήμα....!
Σαν θε να χτίσουμε φωλιά....,
το νοίκι της Υποταγής
αρνούμαστε..... και πάμε....,
ως να γενούν πατρίδα μια
όλες οι χώρες, αχ, της Γης....!
Της λευτερώτρας Λευτεριάς
κλέβουμε τ’ άγια όνειρα....,
στην ασυμβιβασιά μας....,
σαν του Θεούλη τους ''τρελούς''
με τα γερά τα ένστικτα....,.....
γι’ αυτό πετάμε κι άφτεροι....,
και, στην ακινησιά μας....!
Κι αν, έστω, τ’ Όνειρο πονά....,
πονά, όμως, λιγότερο
απ’ την πραγματικότητα
αυτών που ζουν προκάτ ζωή
κι έχουν, και, θάνατο προκάτ....:
μοντέρνα δουλικότητα....!
''Ιθάκη'' είν’ το ταξίδι –μας....,
το Όνειρο που γίνεται
αλήθεια στις παράγκες....,
μποέμ εμείς που φτύσαμε
τις ψεύτικες ανάγκες....!
Φεύγουμε....,
πανταχού προκάτ ληξιαρχεία....,
''ψάχνουμε''....,
τα Πουλιά δε χωρούν στα αρχεία....!
…..Πάντα, αλαργεύουμε εμείς....,
γιατί το ξέρουμε αμασκέ....:
λάκκος στην ''ορθογραφία'' και.....
πρόβατα κοπαδιαστά....,
ε, λύκοι σαρκοφάγοι....,.....
πρόβατα ακοπάδιαστα....,
ε, λύκοι φυτοφάγοι....!.....
Γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.alexandros-zivas.gr
….: αποκαλυπτικές ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ όλων των αποκωδικοποιητέων…..
Που είναι στο βίντεο τα πουλιά ρε μεγάλε?
Δημοσίευση σχολίου