31 Ιαν 2008
28 Ιαν 2008
το δωράκι
H τούρτα των γενεθλίων με τα κεράκια της ακόμα αναμμένα, είναι πεταμένη μαζί με τα σκουπίδια των περαστικών της οδού Σπένσερ, στο τέρμα των σκαλοπατιών που οδηγούν στο υπόγειο.
H υγρασία της ασφάλτου καθρεφτίζει τις φωτεινές επιγραφές των γύρω μπάρ, και τα φλας του σταματημένου από ώρα αυτοκινήτου του κ. Βλασογιάννη.
- Ξέρεις Στάθη, πρέπει να με πας σπίτι τώρα, νομίζω ότι η Nανά Θα φύγει και o καράφλας Θα γκρινιάζει.
- Άστον να γκρινιάζει... έτσι κι αλλιώς σε μια, δυο μέρες φεύγω πάλι.
- Έεε... φεύγα λοιπόν τώρα να τελειώνουμε
- Κάτσε κουνελάκι μου, μη τσαντίζεσαι, ξέρεις πολύ καλά ότι το να φύγω από τη Ρόδο, και να παρατήσω γυναίκα και...
- Δε μιλάω γι' αυτό
- Ξέρω, ξέρω...
Πάμε λοιπόν, λέει η Μαίρη, με ύφος και έκφραση καθαρά πειραγμένη. Αλλιώς τά 'χε φανταστεί o Στάθης, και αλλιώς τά 'χε προγραμματίσει.
Δεν του πήγαινε να της δώσει το δώρο της μέσα στο αμάξι, έτσι ξερά.
- Ας είναι...
Με το ένα του χέρι ψάχνει στο πίσω κάθισμα: "Kοίτα μωρό μου, σου έχω φέρει και ένα δωράκι".
Δεν ξέρουμε αν είναι όνειρο, η αίσθηση του να βυθίζονται δεκάδες δοξάρια βιολιών στο σώμα σου, στα μάτια σου, στο μυαλό σου, στο στόμα σου και να σου τσακίζουν απαλά, χρωματιστά και μελωδικά τα κόκαλα, μέσα σε θέατρο με φωτισμό ζεστό και καλοχτενισμένους αλλά καθόλου αναστατωμένους ξανθούς βιολιστές που παίζουν "το πουλί τής φωτιάς", του Σταβίνσκυ.
Μετά από δύο λεπτά απόλυτης σιωπής και αναμονής, οι μπάτσοι των ειδικών αντιτρομοκρατικών δυνάμεων ξεπετάγονται από τις γωνίες και πλησιάζουν με προφυλάξεις το κατεστραμμένο από τις σφαίρες τους, αμάξι του κ. Βλασογιάννη. O αρχιμπάτσος με το αλεξίσφαιρο γιλέκο ανοίγει με τα γάντια του την πόρτα του οδηγού και χύνεται από μέσα το άμορφο και κατατρυπημένο πτώμα του Στάθη, κρατώντας στα χέρια του το δώρο της Μαίρης.
- Ομπρέλα ήταν ρε μαλάκες!
- Α... τον μαλάκα... Ρε συ, η ομπρέλα καινούργια φαίνεται, για βάλ' τηνα στην άκρη να την πάρω σπίτι.
26 Ιαν 2008
Σας το λέω....
....πρέπει να έχει κανείς μέσα του το χάος
για να μπορέσει να γεννήσει ένα χορευτικό αστέρι....
Μαύρο σιτάρι
-Χωρίς ράφια
Τους ονομάζουν παραδείγματος χάριν
-Νούμερο 343
Μαύρο σιτάρι κλώσα κότα, μαύρο σιτάρι κλώσα κότα.
Αδιάφοροι όλοι τους
-Γυαλιστερός, γυαλιστερός, γυαλιστερός
Κολασμένοι κυκλοφορούν
-Κουτιά από αλουμίνιο
Σκουριά στην επαφή τους με το μέταλλο
-Η υγρασία του καλοριφέρ
μαύρο σιτάρι κλώσα κότα.
25 Ιαν 2008
23 Ιαν 2008
Το κοντρολ που θα αλλάξει τη ζωή σας
οι lost φίλοι bodies σας παρουσιάζουν :
Τα κοντρόλ που θα αλλάξουν τη ζωή σας!!!!
22 Ιαν 2008
21 Ιαν 2008
20 Ιαν 2008
το βλέμμα
Έπειτα γύρισε πλάγια για να δει αυτόν τον υπέροχο χορό της σκόνης που με άναρχες και τσιρκουλάνικες κινήσεις - κινήσεις χωρίς λόγο και σκοπό δημιουργούσε την αίσθηση της σιωπής και της ηρεμίας μέσα στην αναστάτωση.
Φύσηξε τον καπνό απ' το τσιγάρο του και μαγεύτηκε από το κομματιαστό τυχαίο ταξίδι του.
Που καταλήγει άραγε;
Γίνεται ίσως ένα ακόμα τμήμα των μικροοργανισμών που γλένταγαν μπρος στα μάτια του;
Σκέφτηκε ότι αν το φως δεν έμπαινε έτσι κομματιαστά από τις γρίλιες του παραθύρου του, δεν Θα είχε πάρει χαμπάρι τίποτα.
Πρώτα-πρώτα έκλεινε τελείως το παντζούρι, έπειτα άνοιγε σιγά-σιγά, μια-μια γρίλια ελευθερωνόταν και άφηνε και από μια στενή δέσμη ήλιου να μπαίνει μέσα. Σιγά-σιγά ελευθέρωνε σχεδόν όλες τις γρίλιες και έπειτα πήγαινε στη γωνία και κοίταγε πόσο απόλυτα αλλά και αδιόρατα χωριζόταν το φως από τη σκιά, πολλές φορές έφερνε την ίριδα του ματιού του στο σημείο όπου φωτιζόταν η μισή, αλλά δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τίποτα.
Του άρεσε να είναι παρατηρητής ενός κόσμου που ζούσε μαζί του, που αναστατώνονταν με την κίνηση του χεριού του, αλλά και με την εκπνοή του.
Ενός κόσμου που του ήταν άγνωστος και που αδιαφορούσε για το αν τον παρατηρεί, αν Θα κινούσε το χέρι του, αν Θα έτρωγε, αν Θα κοιμόταν, αν Θα έφευγε. Απλώς υπήρχε, αυτό ήταν όλο, κι αυτό του άρεσε.
Αισθανόταν ζεστά και οικεία.
Ήθελε να ενωθεί μ' αυτόν τον κόσμο, να διαλυθεί κι αυτός εκεί μέσα, να γίνει ένα μόριο, να μην αισθάνεται, να μην πονάει, να συμμετέχει στο παράλογο παιχνίδι του σύμπαντος, με το απειροελάχιστο, με το τυχαίο, με την ουσία.
Να αφήσει τον αέρα να τον ταξιδέψει στις Θάλασσες, στα βουνά, σε σπίτια που να μυρίζουν κλεισούρα, σε νοσοκομεία, σε παραθεριστικά κέντρα, στην στρατόσφαιρα, στους υπονόμους και όλα αυτά να μην έχουν καμιά σημασία.
Να μείνει στο ζεστό Πε-Χα της μύτης ενός τοκογλύφου, ενός αρχιμουσικού, μιας νοικοκυράς, ενός λογοτέχνη ή ενός φοροφυγά και να μην υπάρχει καμιά απολύτως διαφορά.
Να συμμετέχει στον στρόβιλο που αφήνει ένας σκιέρ ή να ακουμπήσει και να κολλήσει στη λίγδα της λάντζας ενός μαγειρείου.
Να μείνει για χρόνια κολλημένος στα τοιχώματα, σε ένα πιστολάκι για τα μαλλιά και να μην τον πάρει χαμπάρι ούτε ό μάστορας όταν Θα το πάνε για επισκευή, μόνο έτσι από τύχη καθαρά κάποια στιγμή να ξεκολλήσει και να εκτοξευτεί ξανά.
17 Ιαν 2008
Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ
η παρακάτω "συνέντευξη/συζήτηση" δόθηκε μέσω e-mail σε μέλος του "lost friends bodies" , στις 19/03/06 και δημοσιεύτηκε στο "zine chimeres", που τότε τύγχανε να συμμετέχει το εν λόγω μέλος - από τότε μέχρι τώρα πολλά έχουν αλλάξει…οι καιροί έχουν αλλάξει…
ερώτηση: Αδερφέ αντώνη, σε ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκες να μας παραχωρήσεις αυτή τη "συνέντευξη", από όσο γνωρίζουμε είναι η πρώτη που δίνεις γενικώς κάπου, είναι τιμή μας και μεγάλη μας χαρά, καθώς ξέρουμε πως αποφεύγεις τα πολλά-πολλά. Ευτυχώς που αποφάσισες να παραβρεθείς στο live στο μικρό μουσικό θέατρο (29 & 30 δεκεμβρίου 2005) και είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε.
αντώνης: Η χαρά είναι δική μου.
ερώτηση: Πες μας δυο λόγια για το πως γνωρίστηκες με τον θάνο και το πώς ξεκίνησαν οι lost bodies, αυτό το "μαύρο πρόβατο" της ελληνικής μουσικής;
αντώνης: Για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή... το μαύρο πρόβατο είναι ο θάνος... εγώ είμαι το άκακο άσπρο αρνάκι. :) Με τον θάνο ζούσαμε στην ίδια πολυκατοικία στην καλλιθέα και στον ίδιο όροφο. Με τη μουσική τα βρήκαμε γρήγορα και η κακία του κόσμου μας βάφτισε lost bodies. Τώρα που το σκέφτομαι... πιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν μας έλεγαν "τα καλά παιδιά";
ερώτηση: Ένα χαρακτηριστικό των lost bodies είναι το πλήθος των διαφορετικών ειδών μουσικής στα κομμάτια τους, ένα ποικιλόμορφο κράμα ήχων. Πες μας κάποια πράγματα για τις μουσικές σου, κι όχι μόνο, επιρροές που σε βοήθησαν και σε βοηθούν να δημιουργήσεις τη μουσική των lost bodies.
αντώνης: Η ουσία των lost bodies είναι ακριβώς αυτή η... πολυ-μουσικότητα, γιατί και πολλές μουσικές ακούμε και πολλά μας απασχολούν και πολλά γουστάρουμε και βασικά η "συνταγή" δεν μας ενδιαφέρει να πετύχει έτσι ώστε να παίζουμε τα ίδια και τα ίδια επειδή πουλάει και φοβόμαστε μη χάσουμε τον κόσμο μας επειδή αλλάξαμε ήχο. Ότι μας κάθεται και μας λέει κάτι πάνω σε αυτό που θέλουμε να πούμε... αυτό παίζουμε. Η μουσική γίνεται και αυτή λόγος. Συμπληρώνει το ένα το άλλο. Η μουσική μας δεν γεμίζει κενά και σίγουρα δεν παίζει το ρόλο του γητευτή σε κάποιο κουπλέ ή ρεφρέν... άλλωστε δεν έχουμε τέτοια (με την κλασική έννοια). Είναι το ένα χέρι που πλένει το άλλο... Οι επιρροές είναι πολλές. Από αυτά που κουβαλάμε μέσα μας όλα αυτά τα χρόνια μέχρι κάτι της στιγμής. Εκείνοι που έχουν καταλάβει τι τρέχει με τους lost bodies μπορεί να κλαίνε και να γελάνε ταυτόχρονα γιατί η απόγνωση των άλλων είναι αστεία για άλλους και η χαρά κάποιων είναι η φρίκη πολλών. Αν ψάξει κανείς, θα ακούσει το χάος του depression αλλά μαζί και την ηδονή του σαρκασμού και της υπερβολής. Δεν κρυβόμαστε από κανέναν. Καταλαβαίνω πόσο πολύπλοκο ακούγεται το αποτέλεσμα... και είναι ένα πολύπλοκο πράγμα τελικά. Στο καινούργιο cd (coming soon) δεν καλυτερεύει το πράγμα. :)
ερώτηση: Το "χάνομαι" αν το είχε τραγουδήσει ένας pop star θα είχε γίνει no1 στα charts!!! Τι είναι αυτό που το διαφοροποιεί μέσα σε ένα cd των lost bodies;
αντώνης: lol Είναι το γενικότερο κλίμα που σε μπερδεύει και δεν ξέρει ο κόσμος πώς να αντιδράσει. Να κλάψει; Να γελάσει; Να τραβάει τα μαλλιά του; Και το εξωφρενικό ξέρετε ποιο είναι; Στα ψυχιατρεία τους βάζουν και ακούνε πουλάκια του δάσους και ποταμάκια. Οι απ’ έξω ακούνε εμάς!!! Πάντως απ' ότι έχω καταλάβει (από ζωντανές μαρτυρίες), οι lost bodies είναι σαν το παλιό κρασί τελικά... όσο ακούς, με τα χρόνια μεστώνει και βρίσκεις κάτι νέο κάθε φορά. Αλλά υπάρχει πάντα ο φόβος μη σου πεταχτεί ο γαμημένος φελλός στο μάτι.
ερώτηση: Είναι εμφανές για όσους έχουν εντρυφήσει στο φαινόμενο lost bodies ότι υπάρχει ένας στίχος αιχμηρός, αληθινός, ωμός, ο οποίος "παντρεύεται" με ένα απίστευτα ευαίσθητο, μελωδικό και λυρικό ήχο. Πώς τα καταφέρνετε;
αντώνης: Δεν είναι όλα σκατά γύρω μας. Υπάρχουν και ωραία πράγματα. Τα πεϊνερλί για παράδειγμα. Το dak. Είναι λογικό λοιπόν να παντρεύονται και να ανακατεύονται και να βγαίνουν όλα όσα μας γοητεύουν αλλά και όσα μας καίνε. Ο θάνος λέει αυτό που και οι δυο θα λέγαμε. Η μουσική είναι η μουσική που και οι δυο κεφάρουμε... και όλο αυτό... απλό η δύσκολο είναι οι lost bodies. Το θέμα είναι ότι το αφήνει στον κάθε ένα που ακούει. Δεν υπάρχουν οδηγίες ακρόασης στα cd-άκια. Εμείς μπορεί να έχουμε τρακάρει με κάτι και η απόγνωση αυτή να ερμηνεύεται αλλιώς σε κάποιον που δεν το ζει. Και τι έγινε; Στο ίδιο τσουκάλι βράζουμε μάγκες. Εδώ που είμαστε θα 'ρθετε...
ερώτηση: Εσύ στη ρόδο, ο θάνος στην αθήνα. Κι όμως, μ' ένα απλό τηλεφώνημα, και μέσα σε λίγα λεπτά, που θα σου πει τις σκέψεις του, εσύ κατευθείαν έχεις γράψει τις πρώτες νότες της μελωδίας. Απίστευτο. Έχει να κάνει με κάτι ξέχωρο απ' τη μουσική. Αυτός δεν είναι ο ορισμός της επικοινωνίας και της κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους;
αντώνης: Χημεία παιδιά. Κύλησε ο τέντζερης... Φανταστείτε να ζούσαμε στην ίδια πόλη! Όμως τελικά είναι αυτό ακριβώς. Χημεία... χωρίς τις παρενέργειες. Καλά σχετικό είναι αυτό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μας βοηθάνε γιατί γουστάρουν. Έχουν ξύσει την επιφάνεια της κρούστας μας. Πολλοί από αυτούς θα μπορούσαν να είναι μόνιμα μέλη των lost bodies... εκτός βέβαια των παιδιών που βλέπετε στα live... οι οποίοι γαμάνε ε; Και ο καθένας με άλλο τρόπο. Από την γραφιστική πλευρά μέχρι την κινούμενη εικόνα. Ακόμα και εδώ στη ρόδο, υπάρχει κόσμος που γουστάρει και θέλει να συμμετέχει. Από τον φίλιππο (που είναι το dvd ρε μαλάκα;) μέχρι τον νίκο και τον λευτέρη. Είναι σπουδαίο πράγμα να εφαρμόζουν τις ιδέες τους και το χρόνο τους για σένα, αλλά αυτό μεταξύ του θάνου και εμένα είναι ένα πράγμα που λίγοι έχουν καταλάβει και η μαγεία είναι ότι αυτό που ζητάει ο ένας από τον άλλο μέσω τηλεφώνου, είναι τελικά μια κουβέντα και το αποτέλεσμα, ακριβώς αυτό που θέλαμε.
ερώτηση: Πιστεύεις ότι οι διάφορες απόπειρες εναλλακτικής ελεύθερης έκφρασης, αξίζουν τον κόπο να υπάρχουν παρόλο τη γενική αδιαφορία της πλειοψηφίας του κόσμου; Θυμίζει λίγο κλειστοφοβικό κύκλο αυτός ο χώρος που κινούμαστε. Δηλαδή όλα έγκειται στο μεράκι και στην όρεξη αυτών που το κάνουν. Περιμένουμε κάτι από τον κόσμο ή δεν μας νοιάζει το αποτέλεσμα; Υπάρχει κάποιος άλλος "στόχος" εκτός από το να εκφραστούμε όσοι κινούμαστε εναλλακτικά;
αντώνης: Υπάρχει σύγχυση με τον κόσμο. Μπορεί να πάρει σβάρνα τα εναλλακτικά live και αμέσως μετά να πάει και για το πλέον εμπορικό πράγμα. Να σας πω κάτι; Και τι έγινε; Όπως τη βρίσκει ο καθένας. Αν ο σκοπός μας ήταν να μαζεύουμε κόσμο και να πουλάμε... πίστεψε με, μας είναι πάρα πολύ εύκολο. Επειδή αρέσουν κάποια πράγματα σε εμάς δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να αρέσουν σε όλους. Είναι λάθος αυτό. Έχω μια άποψη πάνω σε αυτό που λέει ότι όσο σου αρέσει κάτι... ακούς. Δεν σου αρέσει; Μην ακούς. Για μουσική μιλάμε. Μια έκφραση που ανάλογα σου διαμορφώνει τη διάθεση. Δεν είναι μικροχειρουργική. Η όποια μουσική υποτίθεται ότι εκφράζει κατ’ αρχή αυτόν που τη γράφει... τώρα αν βρεθεί κάποιος να ακούσει και να γουστάρει... τότε γίνονται δύο και πάει λέγοντας.
ερώτηση: Πώς σου φάνηκε το live των lost bodies;
αντώνης: ΕΠΑΘΑ!!! Ντρέπομαι που έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια να δω ένα live. Είναι και εξωφρενικό ε; :) Η μπάντα είναι φοβερή και όλα τα παιδιά γουστάρουν που παίζουν και αυτό φαίνεται και ακούγεται και το αποτέλεσμα είναι ο κόσμος να περνάει καλά και από ότι πρόσεξα όλοι ήξεραν όλα τα λόγια. Και γαμώ. Τώρα κατάλαβα γιατί γίνεται χαμός όπου παίζουν και γιατί υπάρχει κόσμος που πάει ξανά και ξανά. Από μακριά καταλαβαίνεις... είναι δύσκολο να κατανοήσεις και να βάλεις εικόνα σε αυτά που ακούς από εκείνους που πάνε στα live.
ερώτηση: Υπάρχει κόσμος που θα ήθελε να δει κι εσένα πάνω στη σκηνή. Είναι κάτι που δεν σε ενδιαφέρει;
αντώνης: Το γκρουπ έχει κάνει πάρα πολύ δουλειά για να βγαίνει το κάθε live. Θα ήταν ωραία αλλά από την άλλη δεν με ενδιαφέρει. Η σελίνα ετοιμάζει φαντασμαγορικό πρόγραμμα για το 2008, (στην μελβούρνη νομίζω), όταν κλείνουμε τα 20 χρόνια. Σύμφωνοι. Θα το κάνω. Αλλά μόνο αν ανέβει όλος ο κόσμος που έχει δουλέψει μαζί μας. Η σίλια, η μυρτώ, η σελίνα, η λούση... και τόσοι άλλοι. Έτσι ναι!
ερώτηση: Στο μικρό μουσικό θέατρο, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ζωντανά, ως support στους lost bodies, οι skotian eftame. Ποια είναι η γνώμη σου;
αντώνης: Αυτό παιδιά δεν το περίμενα. Οι lost bodies είναι alternative και η άποψή μου είναι ότι οι skotian eftame ήταν το κερασάκι στις δυο βραδιές. Γούσταρα πολύ... αλλά σας το είχα πει και τότε... μαζί και εικόνα.
ερώτηση: Πλέον οι lost bodies εδώ και λίγους μήνες διαθέτουν και site. Πώς σου φαίνεται;
αντώνης: Αυτό πια! Τεχνολογία μεγάλε. Εμείς ακόμα το 2000 ανακαλύψαμε τον ηλεκτρισμό. Πάντως είναι φοβερό. Μίλησα με κόσμο που μπήκε και γουστάρανε. Συγκεντρώνει τόσες εναλλακτικές προτάσεις και με αυτόν τον τρόπο πολλοί περισσότεροι θα μπουν στο κλίμα. Εντυπωσιακό. Ο θάνος ασχολείται με αυτό και έτσι υπάρχει επικοινωνία με πολύ κόσμο και είναι σημαντικό πράγμα. Να μπορούμε να μιλάμε... έστω και έτσι.
16 Ιαν 2008
αλήτης
Αλήτης
Ο αλήτης (από το αλάομαι) είναι ο περιθωριακός τύπος, ο περιπλανώμενος, ο πλάνητας, ο περιφερόμενος, αυτός που περιθέει στο περιθώριο. Περιθέω σημαίνει περιτρέχω και αλήτης είναι αυτός που πορεύεται ολόγυρα, τρέχει ολόγυρα για να έχει συνολική θέα.
Το περι-θώριον είναι το περι- θεώριον, το θεωρείον, δηλαδή τόπος για θέα, του απαιτητικού θεατή που από αγάπη για την γνώση, περιθέει και θεωρεί από όλες τις πλευρές, από όλες τις οπτικές γωνιές, τα δρώμενα, ικανοποιώντας έτσι τις θεωρητικές του ανάγκες στην κοινωνία. Ο περι-θέων, όμως, στο περι-θώριο, επειδή έχει "θράσος" να θεωρεί, για να διαμορφώνει τη δική του, την προσωπική του άποψη, αρνούμενος πίστη στα από καθ' έδρας θέσφατα (από το θεός + φημί, που σημαίνει λέγω) στα "θέσφατα παλαίφατα" του Ομήρου, στα θεόρρητα, στα παλαιά θεία λόγια που διακηρύσσουν διάφοροι θεόπεμπτοι τιτλούχοι από την έδρα τους, χαρακτηρίζεται, κυρίως απ' αυτούς, ως άνθρωπος του περιθωρίου, περιθωριακός και αλήτης.
Αυτό όμως είναι άδικο, γλωσσικά τουλάχιστον. Στα χρόνια του Ομήρου, τον βετεράνο της Τροίας, τον τυχοδιώκτη, αυτόν που άλωνε από εδώ και από εκεί, τον έλεγαν οι τότε θεόπεμπτοι Fάνακες, Άνακτες, Βασιλείς, Διοτρεφείς, αφρήτρορα (από το στερητικό α + φρήτρη, που είναι η φατρία), επειδή δεν κράταγε από σόι, από γνωστή ηρωική γενιά, και ανέστιο, χωρίς εστία, χωρίς δικό του σπίτι και γι' αυτό αθεμίστιο [Θέμις (από το τίθημι, απ' όπου ο θεσμός), είναι η προστάτιδα θεά της νομιμότητας και θεμιστεύω πάει να πεί δικάζω, κρίνω και χρησμοδοτώ άνθρωπο άνομο, ασεβή, άδικο και ανίερο.
Ο αλήτης πλανάται "θεωρίης είνεκεν" για να δει τι γίνεται στα πέριξ. Δεν μένει απλανής, αλητεύει ικανοποιώντας έτσι τις θεωρητικές του ανάγκες. Άλη λέγεται η περιπλάνηση του αλήτη, περιπλάνηση χωρίς εστία, χωρίς ελπίδα, χωρίς φόβο.
Ακόμα άλη ονομάζεται η περιπλάνηση του πνεύματος, η θεία περιφορά του πνεύματος, η αλή-θεια, την οποία ο Πλάτων στον Κρατύλο παρετυμολογεί απ' αυτή τη θεία περιφορά του νου, τη Θεία άλη. Ο αλήτης θεωρεί ζητώντας την αλήθεια.
15 Ιαν 2008
14 Ιαν 2008
13 Ιαν 2008
11 Ιαν 2008
10 Ιαν 2008
lost live in ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
LOST BODIES ΖΩΝΤΑΝΑ
ΓΙΑ MIA ΜΕΡA -16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ- ΑΦΘΟΝΟΥ
ΓΛΕΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ 364 ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ...
ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΑΦΙΣΣΟΥΛΑ ΜΕ ΜORE INFO...
9 Ιαν 2008
8 Ιαν 2008
METANOIA....
ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ....
7 Ιαν 2008
the lost bodies show....
Ανάμεσα στα πολλά βρίσκεις και το σπάνιο,
ανάμεσα στα λίγα , πού θα το βρεις ;;;;
To blog αυτό, κατά βάση, ανοίχτηκε ώστε να αποδώσει φόρο τιμής στο νούμερο ένα cult-underground group “lost bodies”,
που αποτελεί τον σημαντικότερο εκφραστή της εναλλακτικής μουσικής στον ελληνικό χώρο , και καλύτερο πρεσβευτή του ελεύθερου και διαφορετικού μέσα στην αηδία του star-system και των «υπηκόων» του…
