η επίσκεψη

Στραβομουτσουνιάζουν, τραβάνε τη μέση τους και χασμουριούνται, έγινα δικός τους άνθρωπος σκέφτηκα.
Αυτό με γαλήνευε αφάνταστα και απολάμβανα το τσιγάρο μου, κοιτώντας μια το θαμπό ξύλινο πάτωμα και μια τα ποδήλατα που πέρναγαν φορτωμένα λαχανικά.
Το παιδάκι προχώρησε, μας έδωσε τα γυαλιά μας και ρώτησε: Έχω ακόμα χώματα στο πρόσωπο μου;
Στο πρόσωπο μου, στο μόνο που υπάρχει στον κόσμο, σ' έναν κόσμο ψυχρό και αφιλόξενο.
Το δεξί μου μάγουλο είναι μουδιασμένο και ακουμπάει πάνω στη γη του Φθινοπώρου, αυτή τη γη που τόσο αγάπησα και που τώρα μου φαίνεται τόσο ξένη, τόσο άβολη,
τόσο κρύα, γεμάτη από χόρτα που ξεπετάγονται ακίνητα σαν καρφιά- ίσως ό σβέρκος μου να έχει σπάσει, ίσως όλα τα κόκαλα μου να είναι σπασμένα κάπου πιο πέρα Θα πρέπει να είναι το αυτοκίνητο τουμπαρισμένο ή τουλάχιστον διαλυμένο, ή ποιος ξέρει πως έχω βρεθεί κι εγώ πεσμένος στο_ χώμα. Πόση ώρα να ήμουν αναίσθητος; Άραγε υπάρχουν άλλοι που να είναι νεκροί, λιπόθυμοι ή στη δική μου κατάσταση εδώ γύρω;
O καιρός είναι μουντός, συννεφιασμένος και για τίποτα στον κόσμο δε Θα 'θελα να μείνω εδώ.
Απόλυτη ησυχία κανένας δεν περνάει από τον δρόμο, ίσως πιο δίπλα το αίμα ζεστό και αχνιστό να κυλάει στη γη. Ίσως και το δικό μου, αλλά δεν αισθανόμουνα τίποτα ,ούτε γαλήνη, ούτε άγχος, απολύτως τίποτα, ένα κεφάλι πεσμένο στο χώμα, που ποιος ξέρει για πόσον καιρό Θα έμενε εκεί και ίσως αυτές οι εικόνες που έβλεπε να ήταν και οι τελευταίες.
Εικόνες καθαρές, απογυμνωμένες από οποιοδήποτε συναίσθημα.
Δεν μπορούσα να θυμηθώ αν ήμουνα με άλλους ή πώς έγινε το δυστύχημα ούτε και με ενδιέφερε ιδιαίτερα. 'Hταν σα νά 'χε πέσει αυτό το κεφάλι πάνω σ' ένα τοπίο αδιάφορο, μπορεί και πάνω του τώρα να σουλατσάρουν μυρμήγκια.
Ξαφνικά, Θυμήθηκα τις ώρες που πέρναγα και τη συστηματική δουλειά που έκανα έχοντας ανοιχτούς τους χάρτες στο διαμέρισμα μου, χάρτες παγκόσμιους, χάρτες αστρικούς, απλωμένους όλους στο πάτωμα έτσι που για να πάω να κατουρήσω έπρεπε να πατήσω ένα σωρό κόσμο.
H μόνη μου συντροφιά ήταν οι διαφημίσεις από το ραδιόφωνο και είχα φτιάξει ένα τεράστιο κατάλογο από προϊόντα που μου άρεσε η διαφήμισή τους και που υποτίθεται πως κάποτε θα τα ψώνιζα- τα περισσότερα από αυτά ίσως να μην κυκλοφορούσαν πια στην αγορά -κατάλογος που περιελάμβανε από νωπά κοτόπουλα μέχρι αποσμητικές σόλες παπουτσιών, και που είχε φτιαχτεί μεθοδικά και με χρόνια σκληρής ακρόασης.
Στο σπίτι μου επικρατούσε μονίμως φοβερή ακαταστασία, σημειώσεις και κόντρα σημειώσεις και η ρόμπα της Αντιγόνης κρεμασμένη από τότε που με παράτησε στο μικρό χωλάκι.
Πολλές φορές σταμάταγα το γράψιμο και πεταγόμουνα να δω τη ρόμπα της χωρίς να ανάψω καν το φως, γιατί την είχα δει τόσες φορές έτσι που δεν χρειαζόταν καν να σηκωθώ για να τη δω. Την Αντιγόνη την είχα ξεχάσει πως ήταν αλλά τη ρόμπα της και τώρα τη βλέπω ξεκάθαρα μπροστά μου, με χρώματα λαμπερά, χωρίς καθόλου σκόνες αλλά και πιο αδιάφορη από ποτέ.
H όρασή μου έγινε πιο λαμπερή και περνάει τα εμπόδια όπως το φως περνάει εύκολα μέσα από το τζάμι, κάτι που πάντα με μάγευε, συχνά έβαζα από τη μία μεριά το φακό και από την άλλη το χέρι και έβλεπα τη δέσμη ανεμπόδιστη από το τζάμι να δίνει μία ζεστή, υγρή, κοκκινωπή λάμψη στα δάχτυλα του χεριού μου.
Σιγά-σιγά τα μάτια μου στεγνώνουν και η όρασή μου χτυπάει πάνω στα αντικείμενα όπως η βέργα που έσερνα τρέχοντας μικρός πάνω στα κάγκελα του σχολείου μου.
Μου άρεσε να ακούω αυτόν τον ήχο που είχε μια γλυκιά παλμικότητα, σαν τον ήχο που κάνει το μπαστουνάκι των τυφλών στο δρόμο. Eνας ήχος που λες και δεν έχει κενό από χτύπημα σε χτύπημα και που καταλαβαίνεις ότι δεν είναι άκαμπτη αυτή η βέργα. 'Οτι ξέρει πόσο διακριτικά χτυπάει και πότε Θα ξαναχτυπήσει.
'Eτσι το βλέμμα μου αγκαλιάζοντας το κάθε σχήμα φεύγει και πέφτει πάνω στο άλλο λες και δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσα.
Προσπαθώ να θυμηθώ αν είχα τίποτα δουλειές να κάνω ή αν είχα τίποτα υποχρεώσεις. Στην ουσία προσπαθώ να κρατηθώ πάνω σε μία γη που είναι επίπεδη και πιο απάνθρωπα επίπεδη απ' όσο μπορούσα να φανταστώ.
Παρόλο το ψιλόβροχο είχα την αίσθηση ότι γύρω τα πάντα ήταν στεγνά και μάλιστα ασύλληπτα στεγνά. Τι λέω σκέφτηκα, είδα, βλέπω, βλέπω την παραλία και τον βυθό της Θάλασσας να έχει σκάσει από την στέγνια.

lost bodies (1990)